Воспитувањето на децата е исклучително тешка работа, а односот со нив неретко може да кулминира до тој степен, да применат казни и други методи со кои сметаат дека нешто ќе променат во однесувањето. Разговорот со детето секогаш е најдобрата опција, сметаат детските психолози, иако е најтежок во моменти кога родителот е “изваден од такт„. Сепак, експертите сметаат дека казната е само краткорочно решение, која ако често се повторува може да донесе и до уште полоши и негативни последици кај детето.
Еве зошто детски психолози сметаат дека не треба да се казнуваат децата:
Спречува развој на самодисциплина кај детето
На секој родител му е цел да воспита личност која ќе биде подготвена да донесува сопствени одлуки на основа на своето искуство. Но, ако често ги казнувате децата и не им ги објаснувате последиците на нивните постапки, тие нема да научат што е исправно, а што е погрешно. Тие деца обично немаат самодисциплина или чувство за емпатија, оти никој не ги научил на овие важни работи. Тие само знаат дека постои дел од нив кој е непосакуван или лош, кој родителите не го сакаат.
Го менува детското однесување
Дури и ако мислите дека со казнувањето го учите детето на правилно однесување, наместо тоа му испраќате порака “Си направил нешто погрешно и ќе ги трпиш последиците“. Детето не може да сфати што е погрешно, но ги помни негативните емоции кои ќе ги потисне, а ќе ги исфрли веќе при следниот инцидент.
Ја руши детската самодоверба
“Моите родители не ме сакаат и затоа ме казнуваат. Со мене нешто не е во ред“, тоа е порака што детето ја прима кога го казнувате. Иако не сакате вашето дете така да се чувствува, вашите постапки доведуваат до ваква реакција. Честото казнување во детството може да предизвика психички проблеми во подоцниот животен период.
Поттикнува страв
Следниот пат кога ќе сакате да го казните детето, запрашајте се едноставно прашање – сакате ли детето да се плаши од вас? Најверојатно одоговорот ќе биде “не“. Поентата е дека казнувањето создава однос втемелен на страв. Во тој однос децата стануваат анксиозни и живеат во страв да не ги разлутат родителите.
