Родителството бара комбинација од трпение, увид и емоционална свест за да се создаде средина на поддршка и негување на децата. Емоционално интелигентните родители не само што се свесни за сопствените емоции, туку се вешти и да ги препознаат и да одговорат на емоциите на нивните деца.
Способноста на родителите да ги регулираат сопствените емоции е клучна за благосостојбата на децата, вели психологот Марк Траверс.
„Преглед објавен во јуни оваа година открива дека две особини особено ја подобруваат способноста за саморегулирање и создавање урамнотежен и емоционално поддржувачки дом“, објаснува тој за Psychology Today.
Според психологот, ова се две особини на емоционално интелигентните родители.
- Совесност
Совесноста се однесува на способноста на поединецот да биде организиран, одговорен и ориентиран кон целта.
„Кај родителите, совесноста значи дека тие внимателно се грижат за потребите на нивните деца и воспоставуваат рутини кои поттикнуваат чувство на сигурност и доследност во домот“, вели Траверс. Тој додава дека високо совесните родители размислуваат како нивните постапки влијаат на емоционалната благосостојба на нивните деца.
„Тие поставуваат реални очекувања и ја обезбедуваат потребната поддршка за децата да можат да ги исполнат тие очекувања. Тие, исто така, проактивно се справуваат со потенцијалните проблеми пред да станат сериозни“, вели тој.
- Срдечност
Срдечноста се карактеризира со топлина, љубезност и соработлива природа. Психологот истакнува: „Срдечните родители обично се емпатични и сочувствителни, што им овозможува емотивно да се поврзат со своите деца и да создадат средина каде децата се чувствуваат сакани и ценети“.
Таквите родители вешто ги препознаваат емоциите на своите деца и реагираат на нив на негувачки начин. Исто така, одговорноста игра клучна улога во решавањето на конфликтот – родителите покажуваат поддршка и почит кон емоциите на децата, без попустливост или претерано остри реакции, напоменува Траверс.
„Потпирајќи се на особините на совесност и срдечност, родителите ги поставуваат темелите за децата самостојно да управуваат со своите емоции и односи со доверба. Таквите родители уживаат и во подлабоки и поисполнети односи со своите деца“, заклучува психологот.
