Четири збора честопати се изговараат речиси автоматски од страна на родителите кога нивното дете доживува емоционално силен момент. Можеби детето се сопнало и паднало, се скарало со пријател или едноставно плачело. Неговото лице веќе се менува, и пред детето да може да проговори, родителот вели: „Сè е во ред“.
Навидум смирувачки. Дури и добронамерно. Но, всушност, не е така. Според Рим Рауди, водечки експерт за свесно родителство и емоционално здравје на децата, фразата може да има долгорочни негативни последици што многу родители дури и не ги препознаваат. Токму затоа што звучи безопасно, се смета за најопасната родителска фраза. Еве зошто и што да кажете наместо тоа.
1. Ги учи децата да се сомневаат во сопствените емоции
Кога детето е очигледно вознемирено и слуша „добро си“, пораката што ја добива е збунувачка: „Она што го чувствувам не е реално“. Со текот на времето, ова може да доведе до тоа детето да се оддалечи од сопствените чувства и да почне да не им верува на сопствените инстинкти.
2. Го намалува нивното искуство
Иако родителите ја кажуваат оваа фраза од љубов, детето често слуша: „Твоите чувства не се важни“. Дури и мало намалување на искуството може да создаде впечаток дека удобноста и блискоста се резервирани само за „мирни“ деца. Потоа започнува емоционалното потиснување.
3. Го прекинува природниот тек на емоционална обработка
Емоциите треба слободно да течат низ телото. Кога родителите премногу брзо нудат уверување, тие го прекинуваат процесот во кој детето учи да препознава, именува и регулира чувства. Наместо да развиваме отпорност, ги учиме да ги избегнуваат емоциите.
4. Создава впечаток дека љубовта е условена
Речениците како „добро си“, „престани да плачеш“ или „не плаши се“ со текот на времето го учат детето дека мора да ги потисне своите чувства за да биде прифатено. И кога љубовта почнува да се чувствува како нешто што треба да се „заслужи“, емоционалната сигурност, темелот на менталното здравје, почнува да се распаѓа.
Што да се каже наместо „добро ли си“?
На децата не им треба брзо решение, туку простор да го почувствуваат она што го чувствуваат. И што е уште поважно, тие треба да знаат дека е безбедно да се чувствуваат така, особено во присуство на нивните родители.
Еве неколку реченици кои не ги намалуваат чувствата, туку напротив ги поддржуваат и ја зајакнуваат емоционалната отпорност:
- „Ти верувам.“
- „Твоите чувства имаат смисла.“
- „Тука сум, со тебе.“
- „Не мора да се чувствуваш добро сега.“
- „Видов што се случи. Како се чувствуваш?“
Овие реченици не само што смируваат, туку и градат доверба. Тие го учат детето: „Моите чувства се важни. Можам да си верувам себеси. Не сум сам.“
Овој начин на комуникација бара вежбање. Повремено, родителите сè уште ќе речат „добро си“ и тоа е во ред. Целта на свесното родителство не е совршенство, туку забележување на обрасци и свесен избор на реакции што обезбедуваат емоционална безбедност.
