ПИШУВА:
Елена Трајкова
дипломиран логопед
♦♦♦♦♦♦♦
Детето ја има таа моќ да не развесели сите кои сме околу него. Детскиот дух може да направи премногу насмевки на нашите лица. Постои едно општо познато верување, кога времето го минуваме со децата никогаш не ни е здодевно. Децата се најголемото богатство за едно семејство. Тие се доказ дека постојат чисти души.
Преку игра детето создава шеми за акција важни за развој на оперативното мислење, кое пак е услов за прикажување на интелигенцијата на повисоко ниво на организација
Кај секое дете се јавува по потреба која може да се нарече и универзална, а тоа е дека тие не сакаат да бидат затворени подолго време во просторот. Сакаат да играат и да трчаат во природата и да му се радуваат на животот. Се поставува прашањето: зошто детето станува нервозно кога е во затворен простор на подолг временски период?
Одговорот е едноставен, затоа што тоа е дете и бара креативна и интересна игра различна од претходната.
Акцентот го ставаме на играта, која го дефинира како личност, но играта ја дефинира и личноста на другите, се мисли на оние кои си играат со децата.
Вистинска слика за дефинирање за реализација на вербалната и невербалната комуникација. Преку играта може да се отслика како итро дете или неспретно, брзо или бавно, опуштено или напнато.
Изразува љубопитност и усмереност за акција преку сопствените мисли и комуникацијата со другите. Како што зборовите и мислите добиваат облик и содржина упатени кон друг, така се раѓа изреализираната детска комуникативност. Преку игра детето создава шеми за акција важни за развој на оперативното мислење, кое пак е услов за прикажување на интелигенцијата на повисоко ниво на организација.
Должност на секој родител е да го следи детето дали може правилно да ги научи гласовите во говорот.
Родителот прави сензомоторна спрега која пак прави повратна врска помеѓу фонаторните органи и длабокиот сензибилитет. Должноста на секој родител е да ја собере севкупната своја енергија и да ја насочи кон детето за да направат игра и да играат заедно.
Детето до третата година може да ја прикаже фантазијата преку игра со разни замислени предмети
Кога детето игра во просторот и со предметите тоа открива колку е мало во однос на возрасните. Открива колку е силно кога ќе подигне предмет и колку е моќно над предметите кога си игра во манипулативното поле. Открива како раката е кратка за да го дофати предметот од масата.
Согледува дека со нозете може да прескокне препрека или да скокне од скалите. На овој начин се прикажани поимите на т.н автотопозгнозија и топогнозија, основа од која тоа го стекнува поимот за Јас постоење и искуствата кои ги стекнува преку доживувањата за себе.
Детето до третата година може да ја прикаже фантазијата преку игра со разни замислени предмети.
- Зема столче како кола
- Стапче како меч
- Започнува разговор со предмети и животни
- Ги доживува како вистински ликови
Фантазијата оди до таму што замислува измислени ситуации, на пример, дека е пилот и го вози авионот.
На возраст од 3-4 години може да одржува контакт со две лица, бара да се гледа со други деца, да трчаат, да играат заедно и др. Сака да води дијалог. Преку разговор ги истражува непознатите простори и дознава нови работи. Во текот на овие активности можеме да го слушнете нивното зборување: тргни се, пронајди ме, пробај и ти како мене, качи се, дојди тука, дај ми го тоа, сакам и јас и сл.
Се разбира, сето ова не би било целосно доколку не е проследено со правилен говорен израз.
Родителите се тие кои треба да го научат своето дете на правилен говор, затоа што преку правилниот говор тоа ќе ги промени и сопствените перцепции и согледувања.
Доколку родителите се сомневаат дека говорниот развој не се развива правилно за возраста на детето тогаш е потребно да побараат стручен совет од логопед.
