Начинот на кој разговарате со вашето дете има големо влијание врз неговиот развој. Детскиот психолог Лаверн Антробус истакнува дека родителите треба да користат одреден тон на гласот, а објаснува и како да разговарате со вашето дете во три клучни моменти во текот на денот.
За да ве слуша детето, таа смета дека тонот на гласот е многу важен. „Мораш да бидете малку актер: еден момент сте кловн, а следниот сте некој вид истражувач“.
Што да кажете кога ќе го оставите детето во градинка?
Психологот вели дека моментот на разделба од родителите кога детето останува во градинка е еден од клучните моменти за малите деца.
„Тоа често им е најтешкиот дел од денот, а бидејќи многу деца тешко се навикнуваат на нов простор, тоа е многу важно. Тие може да се чувствуваат отфрлено“, потенцира Антробус.
За детето да не се чувствува отфрлено, нејзиниот совет е да одвоите пет до седум минути за да се разделите со малечкото на мир.
„Важно е да му кажете на детето дека и ако сте разделени, сепак ќе мислите на него. Исто така, добро е што кога ќе дојдете да го земете од градинка, ќе му кажете: „Размислував за тебе и што денес правеше во градинка“, предлага психологот.
Напади на бес
Нападите на бес, или како што се нарекуваат тантруми, се вообичаена фаза во развојот на децата до нивната тригодишна возраст. Клучно е како родителите реагираат на тоа.
„Ако детето научи дека секогаш кога има напад на бес, добива големо внимание од родителите, ќе продолжи да го прави тоа често“.
Нејзин совет е малку да се истапите, да се тргнете, но да бидете во близина и повремено да го прашувате детето како му е и како можете да му помогнете. Така ќе покажете интерес, но нема да му порачате на детето дека ќе добие се што ќе посака само затоа што е бесно.
Детето често вели „не“
Ако имате дете кое одбива да прави речиси се што ќе му кажете, треба да знаете дека „не“ не е секогаш знак дека детето не сака нешто.
„Тоа е најбрзиот начин да се прекине барањето бидејќи во тој момент не разбира што се случува“, тврди детскиот психолог. Може да има многу причини зошто детето не сака да направи нешто, вклучувајќи го и стравот од неуспех. Ако „не“, на пример, се однесува на одредена храна, обидете се да му ја понудите на детето следниот ден.
Ако „не“ се однесува, на пример, на одење во градинка, советот на Антробус е да направите „скала“ со која ќе го убедите детето да оди полека, чекор по чекор. „Полека, разговарајте со детето чекор по чекор, на пример: „Ајде, облечи ги чевлите, добро?“, предлага таа.
