Во време кога физичкото казнување, за среќа, не е веќе во “мода“, многу родители ги дисциплинираат своите деца со викање и страшен и бучен глас.
“Реков НЕ“, е реченица која на секој родител му е позната. Сепак, поради викањето по децата, родителите често чувствуваат грижа на совет, лошо се расположени и се чувствуваат какода изгубиле контрола. Дотолку повеќе, што со тек на време, викањето може само да одмогне.
Иако понекогаш викањето е единствен начин детето да слуша, тоа е и “излез“ по кој родителите посегнуваат кога ќе станат очајни и кога им се чини дека нивните зборови на едно уво влегуваат, на другото излегуваат.
Исто така, колку повеќе децата ги слушаат родителите дека викаат, толку викањето има влијание на нив. Родителите сакаат викањето да има некој моќ кога навистина им е потребна, на пример кога ќе викнат “застани“ додека нивното дете трча кон улица или посегнува по нож на масата. Затоа, ако вашето дете не е исплашено кога ќе се налутите и викате, тоа е само показател дека викањето станало секојдневие и дека ја изгубило својата моќ.
Дознајте како помалку да викате и да останете смирени, но сеедно да задржите здрав родителски авторитет.
Едноставно застанете. Ако чувствувате дека во вас се собира стрес кој секој момент може да експлодира во форма на викање, едноставно застанете. Не зборувајте или не правете непромислени одлуки или закани. Обидете да се дишите и смирете се. Ако веќе викате, едноставно застанете во сред реченица. Потоа оддалечете се, протресете со рацете и одолејте на потребата да му викате на детето. Кога ќе се чувствувате посмирено, делувајте!
Намалете го тонот на гласот до шепотење. Кога децата ќе се напрегаат да слушнат што им зборувате, тогаш ќе бидат присилени да слушнат што имате да им кажете.
Користете “визуелен распоред“. Еден од почестите проблеми ан родителите е да се натера детето побрзо да се подготви при излегување од дома, особено наутро. Тогаш обично почнува и викањето на родителите, за децата да побрзаат. Направете јасен распоред и напишете им го на децата како треба да тече утринската рутина. За помалите деца може да се послужите и со цртежи.
Последици до кои ќе се држите. Одвлекувањето на вниманието е најдобра алатка со која ќе ги пренасочите малите деца од лошо однесување, но за поголемите потребно е да се “извлечат“ поседиците од ракав и до нив да се држите. Наместо да викате на нив кога ви пркосат или се лоши, само дајте им до знаење кои се последиците ако продолжат со таквото однесување, и најважно држете се до нив.
Поврзување. Ова е малку потежок совет, но обидете се да ги согледате работите од детска перспектива и имајте сочувство кога поставувате граници. Кога детето чувствува дека го рабирате, повеќе ќе се труди да ве слуша. Поврзете се, а потоа исправувајте ги нештата. Тоа значи да разговарате со детето за неговото однесување кога двајцата сте смирени.
Пауза. Понекогаш најдобро што може да направите е едноставно д аја напуштите собата. Секако, тоа е малку тешко, но дури и само да отидете до тоалет и да го измиете лицето со вода, може да биде доволно да го префрлите фокусот и да смирите лутината.
