Првите две години од животот на бебето се клучни за развојот на мозокот, а начинот на кој мозокот расте во тој период може да биде показател за идниот капацитет за учење, однесување и здравје.
Ова го истакнуваат експертите од „Cedars-Sinai“, кои работат на подобро разбирање на тоа како мозочните врски и генетиката влијаат врз детскиот развој.
„Сакаме да користиме напреден имиџинг како алатка за навремено откривање на отстапувањата, колку што е можно порано, за да можеме, доколку е возможно, да ги вратиме децата на нормалната развојна патека“, изјави Веи Гао, директор на Neuroimaging Research во „Cedars-Sinai“ и професор по биомедицински науки.
Комбинирајќи скенирања на мозокот со информации за окружувањето и генетиката на секое дете, истражувачите се надеваат дека ќе откријат како факторите како што се здравјето на мајката, семејниот живот или пренаталната изложеност на одредени супстанции влијаат врз развојот на мозокот
Гао објасни дека мозокот на бебето најнапред ги развива областите што ги контролираат движењата и сетилата, а веднаш потоа следуваат социјалните и емоционалните вештини.
„Првата година е период кога треба да обрнете особено внимание на социјално-емоционалниот развој на бебето“, рече Гао во соопштение за јавноста. „Потребно е да му пружите сензитивна поддршка на бебето, за да може да развие сигурна приврзаност со вас како негувател. Тоа има долгорочно влијание врз неговите идни достигнувања и квалитетот на животот.“
Тој и неговиот тим создадоа една од првите детални мапи што покажуваат како се поврзуваат деловите на мозокот во раното детство. Во ново истражување, тие следат над 7 000 деца од раѓање до десетгодишна возраст.
Комбинирајќи скенирања на мозокот со информации за окружувањето и генетиката на секое дете, истражувачите се надеваат дека ќе откријат како факторите како што се здравјето на мајката, семејниот живот или пренаталната изложеност на одредени супстанции влијаат врз развојот на мозокот.
Д-р Џејн Тавјев Ашер, директорка на Педијатриска неврологија во Cedars-Sinai Guerin Children’s, соработува со Гао во проучување на тоа како надворешните влијанија го менуваат растот на мозокот.
Премногу време пред екран во раното детство може да влијае на тоа колку добро ќе научи детето да чита и да пишува подоцна
Таа вели дека изложеноста на екрани во првите години од животот може негативно да влијае врз учењето.
„Мозокот во тие први неколку години ги формира своите комуникациски шеми, така што го тренирате мозокот за она што му е потребно во иднина“, рече Тавјев Ашер. „Ако го изложите мозокот на екран, тој (ќе) мисли дека треба да се приспособи на слики што брзо се менуваат, но не и на поспорите нешта од реалниот свет.“
Премногу време пред екран во раното детство може да влијае на тоа колку добро ќе научи детето да чита и да пишува подоцна, додаде таа.
Д-р Дејвид Рович, заменик-директор за истражување во Cedars-Sinai Guerin Children’s, го проучува влијанието на гените врз растот на мозокот на бебето.
„Речиси 80 % од бебињата со генетско нарушување имаат некаква невролошка манифестација“, изјави Рович.
„На пример, тоа може да биде слабост на мускулите, напади или структурна абнормалност на мозокот што ја откриваме со МР снимка“, продолжи тој. „Важно е да се разберат и навремено да се откријат овие состојби за да се постави точна дијагноза и да се спроведе соодветен третман.“
Комбинирањето на генетските резултати со мозочниот имиџинг може да им помогне на лекарите да ги откријат раните знаци на проблеми и да обезбедат уште подобра грижа
Современите генетски тестирања денес овозможуваат секвенционирање на целиот геном на бебето, околу 3 милијарди базни парови, и можат да понудат важни насоки за неговото физичко и ментално здравје.
Рович истакна дека комбинирањето на генетските резултати со мозочниот имиџинг може да им помогне на лекарите да ги откријат раните знаци на проблеми и да обезбедат уште подобра грижа.
„Сакаме да бидеме во можност да предвидиме идни здравствени или невроразвојни проблеми“, рече тој. „Колку порано ги откриеме отстапувањата, толку побрзо можеме да интервенираме за да ја подобриме развојната патека на детето.“
Тоа може да вклучува подготовка на детето за училиште и поддршка на долгорочното учење и развој.
„Ако разбереме како генетиката влијае врз подготвеноста за училиште, тоа отвора нови прашања“, рече Рович. „Како можеме да подготвиме дете за училиште кое инаку би можело да биде во категорија со висок ризик? Ако можеме да ги споиме генетиката, мапирањето на мозокот и когнитивната проценка, можеме да создадеме интервенции што можат да му помогнат на секое дете да го достигне својот потенцијал.“ (Health Day)
