За родителите е тешко да го слушнат кога нивното дете се чувствува осамено, особено кога ќе каже: „Немам пријатели.“ Таквите моменти кршат срце. Да се види детето како стои само на страна на роденденска забава или се повлекува од другите буди силна желба веднаш да му помогнеме, како што некогаш му стававме лепенка на изгребано колено.
Но, решавањето на социјалната изолација бара трпелив и промислен пристап.
Постојат неколку клучни чекори што можат да му помогнат на детето да се чувствува прифатено, безбедно и сакано.
1. Реално согледајте ги социјалните вештини на вашето дете
Децата, како и возрасните, имаат потреба од одредени социјални вештини за да се снајдат во секојдневните ситуации. За да разберете зошто вашето дете се чувствува осамено, поставете си искрени прашања: Дали лесно создава нови познанства? Дали знае да се вклучи во група и да соработува со другите?
Истражувањата покажуваат дека прилагодувањето на социјалните ситуации е клучно за градење односи. Ако детето има тешкотии во ова прилагодување, можно е токму тоа да му отежнува создавање пријателства.
2. Отворете искрен и смирен разговор
Најдете мирен момент за разговор со детето. Прашајте го како се чувствува во училиште, на игралиште, дома. Покажете му дека сте покрај него, без осудување. Децата понекогаш се двоумат да зборуваат за тоа што ги мачи, особено ако мислат дека нема да бидат разбрани.
Користете техника на парафразирање – повторете ги детските зборови со свои, за да покажете дека внимавате и разбирате. Ова ја поттикнува довербата и му олеснува на детето да се отвори и да сподели повеќе.
3. Приберете дополнителни информации
За да добиете целосна слика, обратете се кај наставниците и вработените во училиштето. Прашајте ги како вашето дете го поминува времето за време на часовите и одморите. Вклучете ги и браќата, сестрите или други блиски членови на семејството кои можат да забележат нешто важно.
Психологот д-р Шерил Циглер советува родителите да не се задржуваат само на оценките, туку да се обидат да ја разберат пошироката слика на секојдневниот живот на детето, вклучувајќи ги и социјалните односи.
4. Помогнете му на детето да најде област во која се чувствува добро
Секое дете има нешто во што е добро, нешто што го радува. Тоа може да биде музика, спорт, цртање или нешто сосема друго. Ако најде активност што му носи задоволство и во која може да запознае други со слични интереси, ќе се зголеми неговата самодоверба и чувството на припадност.
Родителите кои активно учествуваат во барањето на тие интереси му помагаат на детето да се чувствува вредно, а токму таа самодоверба е клуч за создавање нови пријателства.
5. Проверете дали детето е безбедно и заштитено
Ако постои и најмала сомнеж за задиркување или малтретирање, веднаш реагирајте. Важно е училиштето и другите одговорни возрасни да бидат известени за да можат да ја следат ситуацијата и да го заштитат детето.
Иако многу родители сакаат да избегнат алармирање, не треба да се плашат да побараат помош. Децата што знаат дека се заштитени и дека некој е покрај нив полесно наоѓаат внатрешна сила да се справат со предизвиците.
Осаменоста во детството може да остави долготраен траг, но со внимателен и сочувствен пристап, родителите можат многу да направат. Најважно е да му покажете на детето дека не е само, дека го сакате и разбирате, и дека верувате во него. На тој начин градите темел за неговото емоционално здравје и идните односи.
