Премногу сложени реченици – Човечкиот мозок, особено детскиот, не може да обработи премногу работи одеднаш. Ова е можеби една од причините зошто децата не слушаат кога зборуваме во долги монолози или сложени реченици без крај. Разделувањето на „проблемот“ на помали делови и поедноставувањето на речениците ќе има подобри резултати. Користете едноставни и кратки реченици кога сакате детето брзо да ве разбере и слушне.
Не уценувајте – Секое утро се карате со вашето дете да го заврши појадокот, да се облече, да ги облече чевлите… со еден збор, да се раздвижи. Вие кукате, мрчите, уценувате и сето тоа ви одзема премногу нерви, а детето се обидува да го направи сосема спротивното од сè што ќе побарате од него. Не е чудно, децата веќе го знаат сценариото и чекаат да се одигра целата претстава, па не им се брза. Обидете се да внесете некоја игра во целата приказна, можеби работите ќе се забрзаат.
Затоа што јас така велам – Една од најголемите глупости што родителите често ја мислат е дека детето треба да се покорува затоа што родителот така рекол. Само затоа што кажа дека не кажува ништо за причините што ги имаш. Исто како што почитувате друг возрасен и му ги објаснувате причините зошто сакате тој да направи нешто, треба да го почитувате и детето кое треба да знае зошто нешто ви е важно. Одвојте време и објаснете му ги вашите мотиви на детето и направете го тоа со нормален тон. Веројатно ќе ве сфатат со тек на време.
Преправање и лажење – Децата се попаметни отколку што за тоа сме свесни. Не мора да глумите или да лажете за да ги натерате да ве слушаат. Ова можете да го направите само ако се шегувате, правите нешто со цел да го насмеете детето, да му го свртите вниманието и да го опуштите, а потоа искрено да му кажете што ви е важно. Децата разбираат многу и честопати ќе го препознаат и ќе го доживуваат негативно преправањето како измама.
