За многу родители, кога ќе се роди нивното прво дете, тоа е првпат во животот нивниот приоритет број еден да се префрли од себе на друго лице. А оваа мала личност е едноставно неодолива, но и безнадежно ранлива. Тоа е длабока промена која бара најголема промена на перспективата во однесувањето на сите.
За среќа, како родители, се чини дека сме еволуирале за да ги предвидиме и да се приспособиме на нашите нови обврски на невронско ниво. Во 2017 година, тим од невролози од Универзитетот во Барселона го скенирале мозокот на бремените жени за време и по бременоста и откриле намалување на количината на сива материја во областите на мозокот вклучени во таканареченото „социјално спознание“ – тоа е делот одговорен за размислување за потребите на другите лица.
Намалувањето на сивата материја можеби звучи како нешто негативно, но всушност е знак за зголемена ефикасност на мозокот. Бидејќи суб-оптималните врски меѓу невроните се враќаат назад (сличен процес се јавува за време на развојот на мозокот кај адолесцентите). Освен тоа, колку е поголемо намалувањето на сивата маса, толку повеќе мајките покажувале знаци на здрава приврзаност.
Не се само новите мајки кои доживуваат промени во мозокот. Во 2014 година, една истражувачка група на Универзитетот Емори открила дека кога татковците гледале слики од нивните мали деца, нивните мозоци покажуваат зголемена активност во регионите поврзани со емпатија и награда, во споредба со мажите без деца. Оваа опсервација се чинело дека е поврзана со хормоналните промени – татковците, во просек, имале пониски нивоа на тестостерон и повисоки нивоа на окситоцин, хормон познат како хормон на среќата.
