Една од најголемите пресвртници во моторниот развој на бебето е кога тоа самостојно го направи првиот чекор. Родителите со нетрпение очекуваат нивното бебе да прооди, но во нивната силна желба тоа да се случи, склони се и да направат некои грешки. Секое дете се развива со свое темпо, а децата се подготвени да одат само кога самостојно ќе совладаат некои моторни вештини кои му претходат на одењето, како што се самостојно седење, подигање на нозете, одење со придржување, а сето тоа се случува до 18-от месец од животот на детето.
Секое дете кое може да стане користејќи ги сопствените способности, а не со помош на друга личност, во даден момент ќе прооди. Сите деца кои одат со придржување, ќе се пуштат и ќе одат самостојно, но на некои деца им треба повеќе време за да се чувствуваат доволно сигурни за одење без поддршка.
Кои се најчестите грешки што ги прават родителите?
Честа и голема грешка на родителите е кога го ставаат детето на нозе и го придржуваат за раце бидејќи се убедени дека тоа така побрзо ќе прооди. Правејќи го ова, вие всушност му одмогнувате на детето бидејќи не само што го забавувате развојот на неговиот систем за рамнотежа, туку и преку невербалната комуникација, која е многу важна во тој период, му испраќате пораката дека не може само и дека му треба помош.
Децата сами стануваат затоа што сакаат да дојдат на нивото на кое се движат нивните родители. Главно, детето клекнува, прави чекор со едната нога и станува со сопствена потпора за некој предмет. Ако стануваат многу рано, често стануваат влечејќи се со рацете и давајќи отпор на двете нозе. Ова е соодветен начин на станување за незрело дете и обично секогаш се менува во станување со исчеко. Во слободниот простор, децата најчесто стануваат користејќи го знаењето од лазењето на четири нозе, кога стануваат на испружени раце и испружени нозе и се исправаат од таа положба на слонче.
