Многу луѓе мислат дека никогаш не би можеле да остават дете во автомобил, но ново истражување покажува дека тоа може секому да му се случи и не е важно дали некој е „добар“ или „лош“ родител.
Д-р Дејвид Дајмонд, експерт за когнитивна неврологија кој ја проучувал улогата на меморијата во таквите трагедии, открива дека огромната количина на стрес со кој се соочуваат повеќето родители на дневна основа ги прави овие видови на губење на помнењето поверојатни.
„Заборавањето на детето не е проблем од невнимание, туку проблем со помнењето“, вели д-р Дајмонд, професор по психологија на Универзитетот Јужна Флорида во Тампа.
Од 1998 година, околу 950 деца умреле во жешки автомобили во САД, а повеќе од половината од нив несвесно ги оставиле нивните старатели.
“Најчесто ќе слушнете дека само лоши или невнимателни родители можат да остават дете во автомобилот. Но, вистината е дека тоа може да му се случи на секого, тоа е прашање на околности”, тврди проф. Дајмонд.
Истражувањето на Дајмонд покажува дека поради тоа што повеќето семејства ги менуваат секојдневните рутини во текот на летото, што ги нарушува нивните нормални шеми на однесување, трагичните инциденти како заборавање на дете во врел автомобил стануваат се почести.
„Најлошото нешто што секој родител или старател може да го направи е да мисли дека вакво нешто никогаш не би можело да им се случи на нив или на некој од нивното семејство“, вели Џенет Фенел, експерт за детски развој.
Како функционира мозокот кога станува збор за помнењето?
Постојат два вида работна меморија: проспективна и семантичка. Проспективната меморија ни помага да се сетиме да направиме нешто во иднина, додека семантичката меморија ни овозможува да возиме на автопилот, односно да стигнеме некаде без сеќавање на јасни детали за тоа како сме стигнале таму.
Додека проспективната меморија ни помага да ги промениме нашите секојдневни рутини и модели на однесување, кога сме под стрес или расеани, овој дел од нашата работна меморија може да откаже.
„Мораме да го прифатиме фактот дека нашиот мозок извршува повеќе задачи и поради тоа може да се изгуби свеста за детето. Мораме да прифатиме дека човечката меморија е оскудна. Родителите можат да бидат полни со љубов и внимание, а во исто време да ја изгубат свеста за нивните деца додека се во автомобил“, предупредува Дајмонд.
Неговото истражување покажало дека конфликтите помеѓу семантичката и проспективната меморија се нормални и им се случуваат на сите, не само на родителите и старателите, речиси секојдневно.
