Мајката Керолин Стар била вклучена во тестирање на метода за откажување од пелени во три дена, за кое искуство детално опишува. Ако и вие сте родител кој ова лето има план своето дете да го навикне на нокшир, ова искуство може да ви биде многу корисно.
Долго се мачевме…
Како и многу родители за прв пат, и ние имавме идеја дека нашиот син сам ќе се одвикне од пелени. Ќе дојде до тој природен напредок, се додека еден ден не ни каже дека е готово со пелените. Ќе навиваме, ќе одиме на сладолед и ќе ни биде супер. Но, не беше така, ниту приближно.
Кога наполни две и пол години, повремено го убедувавме да врши нужда надвор од пелени, главно на места што му беа интригантни, како што се на пример, покрај пат, во парк, на трева и во најкул тоалетите во рестораните што можевме да ги најдеме. Но, обично немаше интерес од негова страна. Ќе го прашавме и ќе добиваме, но учитво :“Не, благодарам“.
Се ближеше неговиот трет роденден, а нашиот напредок сосема изостана. Почнавме да гугламе и откривме дека сме ја пропуштиле шансата да успееме во време кога имал околу две и пол години. Настана паника. Слушнавме ужасна приказна за жена на која и забраниле да го носи детето во градинка бидејќи се уште носело пелени. Нашите рационални умови знаеја дека сигурно нема да оди на факултет со пелени, но исто така чувствувавме дека е време да го средиме тоа сега.
Откако добивме неколку книги од пријателка во кои фрустрирачки се минимизираа ангажманот на мажот и се е фокусирно на на улогата на мајката (дури се шегуваат дека тато не се меша освен што носи работи), се одлучивме за тридневна обука наречена “3 Day Potty Training “ од Лора Џенсен. Џенсен, нема медицинско или професионално искуство во грижата за деца, но нејзиното искуство започнува со нејзините шест деца и неколку вдомени деца. Методот што го застапува ветува неверојатни и брзи резултати, дури и преку ноќ.
Книгата од вас бара на детето да му облекувате долна облека, постојано да го потстетувате да ви каже кога мора да оди во тоалет, за да научи само да ја препознава потребата. Оваа метода подразбира да нема повеќе пелени. Некои предложени методи ни беа под знак прашални, како на пример да му нудиме често да пие сок, но и користењето негативни термини кога ќе му се случи незгода на детето. Но, секако се одлучивме да пробаме.
Ноќта пред првиот ден
Се ангажирав да купам доволно долна облека. Се обезбедивме со омлената награда на нашиот син – слатки и со неколку мали играчки за наградувањ ена напредокот, како што ни предложуваа пријателите. Го ставивме во кревет и му рековме дека од утре нема веќе пелени. Тој само се насмевна.
Прв ден
Додека нашиот син со широко отворени очи не гледаше, ние ги собравме сите пелени и ги спакувавме за да ги подариме. Утрото почна со истурен сок, а продолжи со незгода – на креветот во дневната соба, па во близина на неговата соба, клечејќи неколку сантиметри подалеку од веце шолјата. До попладнете сите залихи на долна облека беа потрошени, а јас само се чудев како се ќе исчистам. Кога успеавме да го убедиме малку да уринира во тоалетот, заигравме славенички танц во долна облека. Тоа беше прва голема победа, но тензијата не беше значајно помала. И понатаму се избегнуваше одење во тоалет, се тресеше и бунтуваше кога во среде извршување нужда ќе го однесевме во тоалет или на нокшир, како што ни сугерираше методот, а не покажуваше ни малку знаци на грижа или свесност што направил кога ќе му “побегнеше“.
Пред спиење доживуваме неколку половина-победи кога во текот на мокрењето ќе не информираше што прави и бевме сосема исцрпени. Го обложивме душекот со заштита и се надевавме на подобро.
Следниот ден одлучивме малку да ги промениме правилата. Да му нудиме помалку сок и да не користиме грди термини кога ќе изврши нужда во гаќичките, бидејќи се чувствуваше неприродно и не ни се допаѓаше тоа засрамување.
Втор ден
Секако, се разбуди во мокар кревет, а јас морав да исперам нова тура алишта. Ја фрлив долната облека што не можеше да се испере. До пладнето мојот син рече дека му е доста од слатлите што ги добиваше како награда, а јас истрчав да купам друго нешто за да му го поправам расположението.
Овој ден почнавме да забележуваме мал напредок и самосвесност, а до вечерта издржа три часа без да ја “среди“ доланата облека. Сфативме дека повеќе ја сака веце шолјата отколку нокширот, а целото внимание го насочивме да оди таму да врши нужда.
Трет ден
Се разбуди сув (што?!) и сите заигравме од среќа. Од тогаш се некако седна на свое место. Помалку стрес за нас родителите, помалку незгоди, повеќе успех. Кога таа вечер го легнавме да спие, бевме уверени дека сега добро ќе се снајде во градинка, со подршка на воспитувачките. А, кога го земав на крајот на денот, со задоволство ми покажа како го користел тоалетот за деца и дека во текот на целиот ден само еднаш се измочкал во гаќи.
Сега веќе се поминати неколку месеци откако одвикнувањето пелени е зад нас, а мојот син добро се снајде. Имавме многу незгоди, кои обично се случуваат кога е уморен или бесен поради нешто, но во целост, тридневната метода успеа.
Не постојат многу начини за навикнување на тоалет или нокшир. Нам ни успеа оваа метода. Беше интензивно, но мора ова да го сфатите сериозно и често да повторувате “кажи ни дали треба да мочкаш или какаш“, одново и одново додека не ви здодее сопствениот глас. Ќе бдиете уморни од се. Но, ќе бидете без пелени, што вреди за секој напор.
