Родителскиот стил што го практикувате влијае на тоа како детето ќе се однесува кон вас и кон луѓето од опкружувањето.
Авторитативните родители многу бараат и му поставуваат на детето строги правила, но во исто време му пружаат на детето доволно топлина и нежност. Го почитуваат мислењето на детето, тука се да ислушаат како детето се чувствува и на тој начин до учат дека неговото мислење е важно. Децата на ваквите родители стануваат луѓе кои имаат самодоверба, кои се одговорни и сигурни во себе.
Авторитарните родители се строги, бараат и сакаат да го контролираат детето, а не му посветуваат доволно внимание и емоциоанлна топлина и немаат разбирање за детските потреби, што доведува до тоа да децата на ваквите родители во иднина стануваат зависни личности, несигурни во себе и повлечени, а може да бидат и агресивни.
Пермисивните родители му дозволуваат на детето само да донесува одлуки, му пружаат на детето љубов и нежност, поддршка и емоционална топлина, но она што недостасува во овој стил е поставувањето на јасни граници кога е во прашање однесувањето. Таквите деца често се несифурни во себе, импулсивни, неснаодливи, склони кон агресија.
Индиферентниот стил на родители вклучува незаинтересираност на родителот за детето, немаат контрола над детското однесување и на детето не му поставуваат јасни граници. Таквите деца се непослушни, несигурни, непријателски насочени и склони кон деликвентно однесување.
ДАЛИ ДЕЦАТА НЕ ИМИТИРААТ
Начинот на кој комуницирате со останатите и како се однесувате во различни ситуации, е најдобар пример што му го давате на детето. Ако сте смирени, подготвени да му помогнете истрајни во намерите, децата тоа го усвојуваат како примарен начин на однесување во иднина. Исто така, усвојуваат и однесување на родители кои се неискрени, мрзливи и кои брзо избувнуваат. Менталните пореметувања на родителите исто така го обликуваат однесувањето на детето. На пример, депресијата многу често се среќава кај деца кои имаат барем еден родител кој боледува од таа болест.
Заинтересираноста на родителите за успехот на детето истовремено гарантира успех. Дете кое е препуштено само на себе постигнува заначајно помалки од дете кое има целосна родителска поддршка. Стручњаците нагласуваат дека поддршката од родителите дури два пати повеќе допринесува за академскиот успех на детето, отколку социоекономскиот статус. На секое дете му треба поддршка и охрабрување за да напредува во животот, а ако родителите завземат пасивен став, тоа може да има негативни последици.
