Децата ги цицаат палците оти тоа им нуди утеха и смирување. Тие оваа навика ја “собираат“ уште додека се во стомакмот на мајката, а ја усовршуваат како бебиња.
Кога детето малку ќе порасне, се врзува за палецот кога е уморно, исплашено, болно, кога му се здодевно или кога се обидува да се прилагоди на одредени предизвици, како поаѓање во јасли или во градинка. Цицањето палец е исто така честа навика и при заспивање, оти детето се обидува да си помогне побрзо да запсие навечер или ако се разбуди во текот на ноќта.
Немојте премногу да се грижите. Американската стоматолошка асоцијација истакнува дека повеќето деца можат безбедно да ги цицаат плаците, без да ги оштетат забите или вилицата, се додека не им се појават трајни заби, кои обично не почнуваат да никнуваат до шестата година.
Меѓутоа, имајте на ум дека не е секое цицање на плаецот еднакво штетно. Стручњаците тврдат дека интензитетот на цицање и стисокот на јазикот се тие кои ги деформираат забите и кои подцна го прават носењето протези за заби неопходно.
Помалку е веројатно дека децата кои пасивно го држат палецот во уста подоцна ќе имаат проблеми, туку треба да се загрижите само ако детето интензивно и агресивно го цица палецот.
Набљудувајте ја техниката на детето. Ако детето силно го цица палецот, треба да размислите за тоа да го одвикнете од таа навика до четвртата, најдоцна до петата година. Ако забележите било какви промени во устата на детето или кај забите или ако се сомневате дека цицањето плаец предизвикува проблеми, консултирајте се со стоматолог.
Повеќето деца само се одвикнуваат од цицањето палец помеѓу 2 и 4 година. Некои деца продолжуваат и подолго со оваа навика, но притисокот на врсниците во предучилишната возаст најчесто е најефикасна метода за одвикнување.
