Како беше на училиште, што рече наставничката, што јадеше денес…, се само некои од прашањата што повеќето родители секојдневно му ги поставуваат на своето дете. Но, тие прашања и нивните одговори, какви и да се, не се разговор. Разговорот е, истакнуваат многу детски психолози, вештина која мора да се научи, а се учи меѓу другото, и со слушање на децата како разговараат меѓу себе.
Многу е важно да одвоите време за разговор со децата, а не да го правите тоа попатно, додека готвите, пеглате или јадете
За да воспоставите и одржите постојана комуникација со вашето дете, многу е важно да одвоите време само за разговор, советуваат експертите, а не да го правите тоа попатно, додека готвите, пеглате или јадете. Само ако се концентрирате, од гестовите на детето ќе можете да забележите дали нешто крие од вас или избегнува одговор на некое прашање. Важно е да го повикате детето на разговор со отворени прашања: „Дали те интересира што готвам за вечера? Дојди, види? Можеш да ми помогнеш и да ми раскажеш како се чувствуваше денеска на училиште… Или да му се приближите преку игра. Влезете во неговата соба играјќи со топката и фрлете му ја во еден момент.
На тој начин ќе постигнете не само вашето дете да проговори за себе туку и да ве слуша. Затоа педијатарот д-р Бил Сирс, автор на триесетина книги за родителство, советува дека најважно за почеток е да се поврзете со детето и да го привлечете неговото внимание пред самиот разговор. Без оваа поврзаност, вашите зборови упатени кон детето само ќе одлетаат, како никогаш да не биле изговорени. Затоа воспоставете контакт со очите, но не на начин на кој сакате да го контролирате, туку учејќи го да се фокусира, а да не звучи престрого: „Миа, ми требаат твоите очи“ или „Миа, ми требаат твоите уши“.
Запомнете: колку погласно се буни вашето дете, вие бидете толку потивки и посмирени. Само така ќе се изборите да не бидете вовлечени во игра на докажување моќ во која нема победник
Секогаш започнувајте ја вашата намера со името на вашето дете и бидете кратки и јасни. Обидете се да кажете што сакате со една реченица. Колку повеќе зборувате, толку помалку ќе ве слушаат. Премногу зборување е една од најчестите родителски грешки и детето добива впечаток дека не сте сигурни што сакате да кажете, советува д-р Сирс, додавајќи дека најдобриот начин да научите да ја изразувате својата намера на детето е да послушате како комуницираат децата.
Децата не трошат премногу зборови за да кажат што сакаат. Значи, една кратка и јасна реченица. Откако ќе ја кажете, замолете го детето да го повтори тоа што сте му го кажале, па ако барањето е премногу комплицирано, детето нема да може да го повтори или изврши. Исто така, истражувањата покажале дека е многу поефикасно да се користат реченици со „сакам“ отколку со заповеднички тон. На пример, „Сакам да напишеш домашна задача сега, за да можеме да играме подоцна“. И задржете го позитивниот тон, застанете пред да „испукате“: „Не трчај по дома!“, па испробајте ја реченицата: „Дома одиме, а надвор трчаме!“.
Разговорот е, истакнуваат многу детски психолози, вештина која мора да се научи, а се учи меѓу другото, и со слушање на децата како разговараат меѓу себе
Исто така, не ја прекинувајте активноста на децата нагло и со заповеднички тон. Наместо да викате: „Исклучи го телевизорот и дојди на маса“, што сосема сигурно ќе предизвика отпор кај детето, седнете до него и гледајте телевизија заедно неколку минути, коментирајќи го она што сте го виделе.
Кога ќе заврши емисијата што ја гледате или кога ќе се појават реклами, исклучете го телевизорот и седнете на масата. И запомнете, колку погласно се буни вашето дете, вие бидете толку потивки и посмирени. Само така ќе се изборите да не бидете вовлечени во игра на докажување моќ во која нема победник.
