Квалитетниот сон е исклучително важен за детскиот развој, а секој родител има свој начин на кој го успива детето, што често зависи од неговите потреби. Иако некои деца многу рано почнуваат да спијат сами и лесно заспиваат, други имаат потреба родителите да се постојано до нив кога треба да заспијат. Важно е да се нагласи дека ритуалот на успивање и потребата детето да заспие покрај мама или тато, зависи од детето.
“Тоа зависи од дете до дете. Некои ова го надминуваат веќе на две години, а некои имаат потреба за успивање покрај родителите и откако ќе тргнат во училиште. Некои деца едноставно сакаат повеќе контакт со родителите. Успивањето е всушност заедничко време во кое родителите и децата непречено уживаат и меѓусебно дополнително емотивно се поврзуваат. Успивањето со родители не треба да се прекинува само затоа што се смета дека детето е преголемо за такво нешто, туку во тоа да се ужива, бидејќи пребрзо ќе помине. На тој начин кај детето дополнително се јакне чувството за сигурност и се подобрува неговата самодоверба, оти знае дека има мекој кој е секогаш до него“, вели Ива Брчиќ, сертифициран едукатор за воспитување и развој на децата.
Во некои случаи, ако детето има голема потреба да се заспие со родител, ова може да покаже дека детето се чувствува несигурно во односот со родителите. Детето можеби сака да има контрола над родителот или може да се чувствува несигурно или напуштено. Таквиот однос може да се случи ако раната детска возраст не е поставена добра комуникација помеѓу детето и родителот.
“Ако од почетокот немало добра комуникација помеѓу бебето и родителите. На пример, родителите го игнорирале плачењето на бебето оти добиле совет дека само мора да се научи да се смири. Бебето мисли дека никој не го сака или не се грижи за него. Подоцна на детето му недостасува емотивна врска која се обидува да ја постигне на кој било начин. Имено, детето сфаќа дека со барањето да спие со родителите, да ги принуди да бидат во негова близина “, објаснува едукаторката.
Често се случува разни промени во животот на детето да влијаат на рутината за спиење. “Во времето на почеток во градинка или ако некој друг се грижи за детето, родителот знае да се искраде за да не го види детето и да почне да плаче. Ова предизвикува несигурност и страв кај децата затоа што тие никогаш не знаат кога ќе бидат оставени. Кога е време за спиење, кај тие деца повторно се јавува страв дека ќе бидат оставени, па инсистираат родителите да бидат со нив “, објаснува Брчиќ.
Таа објаснува дека нема просечна возраст во која децата престануваат да се успиваат покрај родителите. “Некои деца уште на една година можат сами да се успиваат, додека некои сакаат и на 10 години да се доближат и гушнат до родителот и да слушаат приказна пред спиење“, вели таа.
