За многу мајки доаѓањето на бебето создава емотивен рингишпил. Еден ден може да чувствуваат неизмерна среќа и задоволство, а веќе следниот да го поминат цел ден плачејќи. Тоа е и време кога жената ќе сфати деа веќе не може секој пат кога ќе посака да отиде на ручек со пријателките. Стравува дека нема да знае да изреагира ако бебето во јавност почне да повраќа, или ја наполни пелената, или ако не го земе бебето со себе па се плаши дека нема да знае да реагира ако од дома и се јават дека тоа плаче.
„Овие осцилации во расположението се нормална појава по породувањето бидејќи во телото на жената дојде до драстични хормонални промени кои се манифестираат со нагли промени во расположението. Многу жени не се подготвени за овие осцилации и мислат дека секојдневно ќе бидат одушевени поради бебето, и тогаш чувствуваат вина кога се нерасположени или за игра со него„, појаснува д-р Хилта Хучерсон од Колумбискиот медицински факултет.
Анксиозност
Иако самото породување со себе носи голем број стресни емоции, сето тоа не е ништо во однос на оној кога жената со бебето ќе ја напушти болницата и ќе дојде дома. Чувството на анксиозност продолжува и трае неколку недели. Тоа е и резултат на стравот од обврските со кои жената се среќава по прв пат: доење, менување пелени и премалку сон.
Изолација и меланхолија
Без разлика колку долго жената очекувала бебе, кога прв пат ќе остане сама со него дома, може да се почувствува изолирана од светот. Така, на пример, мајките кои ќе се породат во декември и поради лошото време не можат да излезат надвор со бебето, се чувствуваат многу осамени. Чувството на необјаснива тага и безволност е нормално за првите неколку недели по породувањето. Тоа се случува кога нивото на естроген и прогестерот нагло ќе падне. Наместо тоа се случува зголемување на нивото на пролактин кој го поттикнува производството на млеко. Се додека хормоналниот статус е вака пореметен, мајките може да се чувствуваат тажно и без волја. Жените може да почувствуаат и постпородилна депресија,особено првородките. Ако поголем дел од времето се чувствуате тажно, безнадежно и чувствувате дека не успевате да се поврзете со бебето и остатокот од светот, и ваквата состојба е нагласена и трае предолго, добро е да побарате лекарска помош.
