Разликите во мозокот на децата кои се прејадуваат укажуваат на промени уште од детството

Наодите од студијата упатуваат на тоа дека неправилниот развој во мозочните центри за награда и инхибиција може да играат улога. Нарушувањето може да се види во детството и затоа е важно навреме да се корегира.

Скенирањето на мозокот кај деца на возраст од 9 до 10 години со вид на нарушување во исхранта кој предизвикува неконтролирано прејадување, покажало разлики во густината на сивата маса во споредба со нивни врсници кои не биле погодени од такво нарушување.

Кај децата со нарушување за прејадување, истражувачите воочиле зголемување на густината на сивата маса во специфични подрачја во текот на нивниот развој. Нарушената синаптичка активност во тоа подрачје е поврзана со голем број ментални нарушувања, објавија истражувачите од Одделот за психијатрија и бихејвиорални науки на Медицинскиот факултет Кек.

Нарушувањето со прејадување, кое погодува околу 3 до 5 проценти од населението во САД, се карактеризира со чести епизоди на консумирање на големи количини на храна и чувство на непостојана контрола над однесувањето. Наодите од студијата упатуваат на тоа дека неправилниот развој во мозочните центри за награда и инхибиција може да играат улога. Нарушувањето може да се види во детството и затоа е важно навреме да се корегира. Студијата е објавена во списанието Psychiatry Research.

“Кај децата со нарушување со прејадување гледаме отстапувања во развојот на мозокот во региите на мозокот посебно поврзани со награда и импулсивност или способност за инхибирање на награда“, вели главниот автор на истражувањето Стујарт Мареј, професор по психијатрија.

Тие деца имаат многу зголемена чувствителност на награда, особено во форма на калорично богата храна со висока содржина на шеќери. Пандемијата доведе, потенцираат истражувачите, до пораст на нарушувањата во исхраната меѓу младите.

Ваквото нарушување води кон опасност од обезност, метаболен синдром, абнормалани срцеви функции и суицидални мисли. Целите на лекувањето вклучуваат намалување на епиздоите на прејадување со елиминирање на “тригерот“ за хранење, како и решавање на основната анксиозност или депресија.