Ново истражување покажува дека татковците се однесуваат поинаку кон ќерките во однос на синовите и дека таквото однесување има долгорочно влијание. Истражувањето е објавено во јунското издание на „Behavioral Neuroscience“, а научниците проучувале како мозокот на татковците реагирал на двата пола и дали свесно или несвесно се однесуваат различно кон ќерките, односно синовите.
Во истражувањето учествувале 52 мажи кои имале деца на возраст од јасли (30 девојчиња и 22 момчиња) во областа Атланта. Татковците биле повнимателни кон своите ќерки и повеќе им пееле и користеле повеќе аналитички говор кога зборувале за емоциите и телото. Со момчињата играле погрубо отколку со девојчињата.
Со татковците бил направен уште еден експеримент. Им бил сниман мозокот додека гледале фотографии од непознати луѓе и деца, но и нивните сопствени деца со весели, неутрални и тажни изрази на лицето. Татковците кои имале ќерки повеќе реагирале на своите ќерки со среќни изрази на лицето во оние делови од мозокот кои се важни за емоциите и наградите. Со други зборови, татковците стануваат многу сентиментални кога ќе ги видат среќните лица на нивните ќерки, што не е толку изненадувачки.
Делот од истражувањето кој најмногу ги изненадил научниците бил поврзан со татковците кои имаат синови. Тие посилно реагирале на неутралните изрази на лицето на нивните синови отколку на татковците на девојчињата, што покажува дека татковците можеби претпочитаат емоционална двосмисленост и стоицизам за нивните синови – без разлика дали сакаат да го признаат тоа или не.
Реакцијата на мозокот на тажниот израз на детското лице била иста кај сите татковци, без разлика дали имаат момче или девојче, родителското срце исто реагира на тажно дете.
„Ако детето плаче или го бара тато, мажите кои имаат девојчиња ќе реагираат повеќе од оние кои имаат синови“, вели водачот на студијата д-р Џенифер Маскаро од Универзитетот Емори во Атланта.
Маскаро ги советува родителите да станат свесни како несвесно реагираат на полот на своето дете и како тоа влијае на нивните односи со децата уште од најмала возраст. Разликите во однесувањето може да имаат долгорочни последици за ќерките и синовите.
Така, татковците помалку ќе разговараат со своите синови или ќе обрнат внимание на емоционалните потреби на момчињата и можеби потсвесно ќе покажат помалку емоции кон своите синови, а таквото однесување може да влијае на нивниот емоционален развој и да има долгорочни последици.
„Повеќето татковци се трудат да го направат најдоброто што можат и прават сè што можат за да им помогнат на своите деца да успеат, но важно е да се разбере како нивните интеракции со нивните деца можат да зависат од полот“, објаснува Маскаро.
