Под поимот сол се подразбира кујнска сол NaCl, морска и јодирана. Оваа сол поради додадениот јод е корисна во спречувањето на развојот на заболувања на штитната жлезда, кои се одликуваат со намалено создавање на нејзините хормони, кои се едни од главните регулатори на метаболизмот. Значи, кујнската сол е важен додаток во исхраната, но во мали количини и не во првата година од животот.
Состојката на солта, која всушност прави проблем е натриумот, електролит кој веќе е присутен во бројни намирници (зеленчук, млеко, а го има и во различни количини во флашираната вода), а во фабричките производи се додава со цел да се подобри нивниот вкус најчесто во форма на натриум глутаминат, но и други натриумови соли.
Бубрезите на бебето по раѓањето постепено функционално созреваат и не можат да се изборат со голема количина на овој електролит. Со воведувањето на немлечна храна, се зголемува и внесот на натриум, кој веќе се наоѓа во намирниците, поради што нема потреба да се додава и кујнска сол.
По првата година од животот, вкупната количина на сол која не е штетна за детските бубрези изнесува до еден грам на ден, а од првта до третата година од еден до два грама.
Внесот на поголема количина на сол може да доведе до заболување на бубрезите и зголемен крвен притисок и последично заболување на срцето. Штетните ефекти на оваа навика, според педијатрите, не мора да се манифестираат во детството, туку во подоцниот животен период.
Кога станува збор за шеќерот, но оној шеќер кој му е потребен на организмот, а особено на мозокот, се мисли на глукозата, која организмот може да ја добие или синтетизира од разни намирници, овошје, житарки, па дури и млекото, и со самото тоа, негово додавање во храната нема никакво оправдување. Корисно е тоа само што моментално „ќе го навлече“ детето на храната во која е додаден. Незашеќерените оброци не се само подобри кога е во прашање здравјето на забите , туку поради создавање на здрави навики со цел спречување на развој на прекумерна тежина, дијабетес и слично.
