Тестирањето на слухот е најважен и најран начин да се утврдат евентуални оштетувања на детскиот слух. Без разлика на исходот, родителите секогаш мораат да бидат внимателни и да се забележуваат евентуални знаци на предупредување.
За бебе кое нема да го помине првото тестирање на слухот, нужно не значи дека има некои проблеми. Тестирањето треба повторно да се направи, во текот на првите три месеци од животот. Ако се потврди проблемот, лекарите треба да започнат со третман.
Ако новороденчето го помине првиот тест, исклучително е важно и натаму да се следат знаците. Во првата година од животот, детето би требало да:
- Го препознава глсот на родителите ( до 3. месец)
- Да погледне или да ја сврти главата кон изворот на звукот (до 6. месец)
- Да имитира одредени звуци и да кажува неколку слогови како што се ма-ма или па-па ( до 12. месец)
Знаците на губење на слухот се разликуваат од бебе до бебе. Исто така, варира и опсегот на оштетување.
Самите знаци на предупредување не мора задолжително да бидат причина за грижа, но контактирајте го својот лекар ако бебето не реагира на звуци, односно ако:
- Ако не се преплаши на гласен изненадувачки звук ( до 3. месец)
- Ако не одговара на никакви гласовни надразби
- Ако гласот на мајката не го смирува (до 3 месеци)
- Ако не реагира на гласна музика ( 4-8 месеци)
- Ако не ужива во тропкање и останати звуци кои ги произведуваат играчките
- Ако не се обидува да имитира звуци ( до 6 месеци)
- Ако не брбори само со себе, ниту реагира кога други му зборуваат
- Ако обрнува внимание на вибрирачки надразби, наместо на звучни
- Ако не реагира на своето име (9-12 месеци)
- Ако не може да изговори едноставни слогови
