Многу родители се загрижени и збунети од однесувањето на своите деца кои дома се агресивни, додека на секое друго место се вистински ангели и мирни. Мозокот, објаснува д-р Штифелман игра важна улога во одредувањето на детското однесување во зависност од опкружувањето.
Префронталниот кортекс е дел од мозокот кој се наоѓа веднаш зад челото, а кој контролира многу функции вклучувајќи ја и конторлата на импулсите и инхибиторната контрола.
Кога детето е вознемирено, нервозно и загрижено, овој дел од мозокот е прилично активен и не некој начин го држи однесувањето под контрола. Меѓутоа, штом детето се почувствува растоварено и сигурно, а тоа главно е дома, овој механизам веќе не реагира на ист начин.
Со други зборови, доколку децата се фрустрирани со било што во училиште или кај своите пријатели, нивниот префронтален кортекс ќе спречи експлозивното однесување да се манифестира. Кога детето е нервозно, постојат само два можни исходи: адаптација или агресија. Или ќе пронајде начин да го добие тоа што го сака или ќе стане агресивно кон браќата, сестрите, родителите, па дури и кон самото себе.
Кога на детето ќе се обидеме да му пријдеме со објаснување или совет во моментот кога е веќе вознемирено, всушност само ја поттикнуваме фрустрацијата. Ова е вообичаен образец: родителот очајнички се обидува да разговара со своето бесно дете кое се чувствува како да е преплавено со зборови, додека се “дави“ во сопствените емоции.
Наместо тоа, она што во тој момент треба да му бидеме на детето, е како што дели д-р Штифелман, капетан на бродот.
“Ние треба да му ставиме до знаење дека не се плашиме од неговите чувства и дека сме во состојба да му помогнеме да исплови од олујата на разбранетите емоции“, објаснува д-р Штифелман.
Наместо да се фокусирате на тоа што не е во ред со вашето дете или да одите зад него објаснувајќи му зошто нешто не може да добие, помогнете им да сфатат и да почувствуваат тага. Ставете им до знаење дека ги сакате.
“Често умеам да кажам дека ние не растеме деца, туку возрасни луѓе. Иако сите сакаме нашите деца што полесно да поминат низ сите животни пречки, постојат ситуации кога тие едноставно не може да имаат се што ќе посакаат, а така веројатно ќе биде и цел живот. Тука сте вие, родителите да ги научите како да развијат способност да издржат разочарувања“, потенцира д-р Штифелман.
