За разлика од физичките повреди, тешко е да се видат долгорочните последици од емоционалните трауми. Емоционалното занемарување може да биде во форма на семејство кое му ги нуди на детето сите негови материјални потреби, но никогаш емоционално не се поврзува со детето.
Веројатно нема родител кој не може да препознае дали неговото дете било физички злоставувано, но што е со емоционалното злоставување? Злоставувањето е злоставување, без разлика за која форма се работи. Според стручњаците, емоционалното злоставување во форма на емоционално занемарување всушност може да биде едно од најштетните.
“Занемарувањето е најштетно од се“, вели д-р Диана Столер, невропсихолог и додава дека е најлошо што занемарувањето ретко се забележува.
Таа вели дека не постои разлика помеѓу емоционалното и физичкото казнување. Сите типови на казнување дефинтивно спаѓаат во траума, а траумата опфаќа се, од физичка траума како удирање или повредување, до емоционална болка и занемарување.
ВЛИЈАНИЕТО НА ЕМОЦИОНАЛНАТА ТРАУМА
За разлика од физичките лузни, тешко е да се видат долгорочните последици на емоционалната траума. Емоционалното занемарување може да биде во форма на семејство кое му ги нуди на детето сите негови материјални потреби, но никогаш емоционално не се поврзува со детето. Емоционалната траума може да биде во форма на родителска борба со зависности поради кои не може родителот целосно да биде присутен во животот на детето. Емоционалната траума може да биде во форма на родител кој покажува наклоност кон едното дете повеќе од другото или во форма на родител кој е презафатен да присуствува на детските слободни активности и случувања.
Како заклучок, емоционалната траума е повторувачко и константно занемарување на емоционалниот добробит на детето.
Според д-р Столер, занемарувањето во детството веројатно ќе предизвика детето да порасне во страв, да стане агресивна или повлечена личност.
КАКО ИЗГЛЕДА ЕМОЦИОНАЛНОТО ЗАНЕМАРУВАЊЕ?
Експертите објаснуваат дека игнорирањето на детето од време на време, оти, на пример сте на телефон, не е проблем. Проблемот настанува кога тоа ќе стане повторувачко однесување кое предизвикува штета.
“Родителите можат често да бидат преплавени со емоции, 24 часа на ден е многу и се поставува прашањето може ли навистина на бидат емоционално достапни на детето сите 24 часа. Но, тоа е стандард кој никој не може, ниту треба да го достигне“, вели д-р Столер. Наместо тоа, се советува на родителите да разговараат со детето на крајот на денот и да се потсетат дека позитивниот стрес е неизбежен за децата како би учеле и се развивале.
