Време е да престанеме да ги обвинувате паметните телефони за лошите односи со децата. Истражувачите од Швајцарија дошле до заклучок дека децата копнеат за вниманието на нивните родители, а односот подеднакво трпи ако родителот зјапа во мобилен телефон или прави некоја друга активност, наместо да биде посветен на детето.
„Не е важно дали дистракцијата на родителите е резултат на дигитална или недигитална активност“, стои во соопштението што го потпишува Невена Димитрова од Швајцарскиот универзитет за применети науки и уметности.
Резултатите од студијата која ги проучувала односите на 50 парови родител-дете се објавени во списанието Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry.
На родителите од првата група им било наложено да си играат со своите деца десет минути. На родителите од втората група им било кажано да си играат со своите деца, но по пет минути им бил даден прашалник што требало веднаш да почнат да го пополнуваат. Истиот прашалник го добиле и родителите од третата група, но го пополниле на таблет. Родителите од втората и третата група добиле инструкции да продолжат да си играат со своите деца додека го пополнуваат прашалникот.
„Кога го пополнуваа прашалникот, родителите беа помалку чувствителни на комуникациските сигнали на нивните деца, а децата покажаа пониско ниво на социјална вклученост кон нивните родители. Меѓутоа, таблетот не направи разлика во споредба со хартијата и моливот. Ова беше изненадување за нас. Ова откритие го толкуваме како можност екраните да се толку сеприсутни денес што малите деца можеби се навикнуваат на реалноста да ги гледаат своите родители како користат екрани“, вели Димитрова.
Научниците заклучиле дека најдобри интеракции се оние кои се целосно непрекинати.
„Гледаме дека екраните сами по себе не се штетни за квалитетот на интеракцијата родител-дете. Наместо тоа, се чини дека фактот што родителот не е целосно вклучен во интеракцијата има негативен ефект врз комуникацијата родител-дете“, заклучува Димитрова.
