Слаѓана Трајкова: Пандемијата ги погодува и помалите деца – Од родителите се бара да бидат смирени, рационални и дисциплинирани

ПИШУВА:
Слаѓана Трајкова,
мастер логопед
„Завод за рехабилитација на слух, говор и глас“ – Скопје

 ♦♦♦♦♦♦♦

Во периодот владее атмосфера во која децата кои претходно оделе во градинка, оделе во посета на своите баба и дедo сега тоа им е скратено. Оваа новонастаната ситуација не им дозволува ниту да излезат надвор и слободно да си го поминат времето со своите другарчиња.

Семејните прошетки се скратени, но и роденденските прослави се речиси со намален број на гости. Имаме промена во нашиот досегашен начин на живот, но и промена во организацијата на времето.

Сега е период кога семејството со своите деца поголем дел од времето го поминува во домашни услови плашејќи се од опасноста на коронавирусот.

Пандемијата не погодува сите нас како луѓе, но исто така ги погодува и помалите деца. Родителите се тие кои треба да се погрижат прво за своето ментално здравје, а потоа да се погрижат и за здравјето на своите деца. Од родителите се бара да бидат смирени, рационални и дисциплинирани. Треба многу да внимаваат на сопствениот внатрешен говор.

Внатрешен говор е оној говор кој си го зборуваме ние самите внатре во нас, кога самите си поставуваме прашања за одредени ситуации и сами си наоѓаме одговори. Преку внатрешниот говор можеме да донесеме некои заклучоци, но и решенија. Од нас самите зависи во која насока ќе го насочиме внатрешниот говор. Она што ни е потребно во оваа новонастаната ситуација –  пандемија на коронавирус е тоа дека треба да го спречиме сопствениот внатрешен негативен монолог.

Има деца кои можат да го сокријат стравот, тие изгледаат како да не се плашат од пандемијата. Ова повеќе се јавува кај тивките и повеќе затворени деца, тие тешко го прикажуваат стравот пред родителите за разлика од нив има деца кои се отворени, зборлести и дружељубиви и тие јасно вербално го опишуваат стравот, па дури и самите ни даваат совети како треба да се заштитиме

Кога ќе слушнеме на ТВ или ќе прочитаме на социјалните мрежи дека вирусот корона го зафаќа целиот свет, ги прави луѓето болни, нормално е дека нема да бидеме рамнодушни.

Коронавирусот ја фрли целата планета Земја на колена, се прикажува како невидлив непријател, не може да се види со голо око, а сепак прави болест од човек на човек и од дете на дете.

Внатрешниот говор се јавува во т.н. „телеграфска форма“ кога еден краток збор или кратка видена непријатна слика ни дава долга серија на негативни мисли и негативни емоции.

Гледано од физиолошки аспект се јавува како симптом на зголемена физиолошка вознемиреност, а гледано од биолошка основа ова е природен одговор на организмот на стрес.

Негативниот внатрешен говор е лоша стекната навика од причини што ние не сме родени со предиспозиција на загриженост. Тоа сме го добиле и го имаме во периоди кога ни е загрозено семејството: болест, војна, трагедија, криза…

Коронавирусот ја фрли целата планета Земја на колена, се прикажува како невидлив непријател, не може да се види со голо око, а сепак прави болест од човек на човек и од дете на дете

Ако сакаме да им помогнеме на нашите деца, потребно е да го промениме и начинот на размислување и да ги пратиме препораките од здравствените служби.

Со позитивен начин на размислување и со примена на хигиенските навики во целокупното однесување.

Има такви деца кои можат да го сокријат стравот, тие изгледаат како да не се плашат од пандемијата. Ова повеќе се јавува кај тивките и повеќе затворени деца, тие тешко го прикажуваат стравот пред родителите за разлика од нив има деца кои се отворени, зборлести и дружељубиви и тие јасно вербално го опишуваат стравот, па дури и самите ни даваат совети како треба да се заштитиме. (На пр. да носиме маска, да миеме раце, да се храниме здраво и сл.)

Има и такви деца кои од самото раѓање се плашливи, се раѓаат со т.н. „плашлив темперамент“. Реагираат вознемирувачко уште од најраниот период.

Како да ги препознаеме децата кои имаат плашлив темперамент?

1. Агресивни и вознемирени;

2. Плачливи;

3. Покажуваат физички тегоби (ги боли стомак, глава, умор);

4. Потешкотии во спиење;

5. Нарушен апетит;

6. Лошо памтење и концентрација;

7. Потешко соработуваат во семејните активности и интеракции.

(продолжува)