Кога родителите ќе забележат дека нивното дете е срамежливо и повлечено, често се обидуваат на сите можни начини да го „поправат“ таквото однесување, мислејќи дека тоа му штети. Но, пред да се обидете да го промените однесувањето на вашето дете, вреди да се запрашате: дали навистина станува збор за срамежливост, страв или едноставно – карактерна особина?
Возраста е клучна
Ако мислите дека вашето дете е срамежливо, прво земете го предвид неговиот развоен стадиум. Малите деца кои сè уште не располагаат со богат вокабулар, имаат потешкотии во комуникацијата со врсници. Наместо зборови, тие се потпираат на изрази на лицето и гестови.
До 1,5 година:
Можеби вашето дете се насмевнува, дели играчки или бара нешто од друго дете – но не реагира онака како што очекувате во вербална комуникација. Во вакви ситуации, обидете се да му објасните што се случува и нежно да го насочите кон дружење.
До 2 години:
Во овој период, децата веќе комуницираат подобро, но прво набљудуваат пред да се вклучат во игра. Така се создава симболична интеракција – прават исти нешта, но без вистинска игра заедно.
Не очекувајте дека двегодишно дете ќе може самостојно да се запознае и да се вклучи во група. Може да се обидете да го оставите во паркот покрај други деца додека вие сте наблизу, но најверојатно ќе си играат покрај едно со друго, не заедно. Сè уште им е потребна медијација од возрасен.
Од 2,5 до 3 години:
Детето почнува вистински да се вклучува во заедничка игра. Но, и понатаму му е потребна ваша поддршка. Ако избегнува други деца или возрасни, тоа не значи дека е срамежливо – можно е да е внимателно и селективно. Ако е отворено во кругот на семејството, нема причина за грижа.
Како се чувствува срамежливо дете?
Срамежливото дете често се чувствува загрозено кога е во центарот на внимание. Молчењето е неговиот начин на заштита од очекувањата на околината.
Овие деца не го доживуваат своето молчење како проблем – но опкружувањето им покажува дека се „поразлични“. Поради тоа, тие почнуваат себеси да се гледаат како недоволно прифатени.
Важно е да му дадете до знаење дека самото дете одлучува дали сака да се вклучи во разговор или да се повлече, но исто така треба да разберете дека многу деца се повлекуваат од социјализација поради страв од одбивање.
Што може да направите како родител?
🔹 Прифатете го детето такво какво што е – без притисок и осудување.
🔹 Не го туркајте на сила да се дружи – тоа ќе има контраефект.
🔹 Охрабрувајте го нежно и создавајте ситуации во кои ќе може самостојно да се приближи кон други.
Срамежливите деца сакаат да се вклучат – но често не знаат како. Вашето разбирање и трпеливост можат да направат голема разлика.
