Родителството доаѓа со многу предизвици, а повеќето родители се трудат да го направат најдоброто за своите деца. Но, некои вообичаени практики на родителство, иако често се несвесни, може да му наштетат на емоционалниот развој на децата на долг рок. Одредени однесувања може да имаат подлабоки последици отколку што може да изгледаат на прв поглед. Терапевтката за трауми, Морган Помелс споделува неколку родителски навики и однесувања кои можат негативно да влијаат на децата и потенцијално да предизвикаат траума.
- Будење на децата со агресивни или гласни звуци
Начинот на кој родителите ги будат своите деца може да има поголемо влијание отколку што мислите. Помелс нагласува дека викањето или користењето гласни, агресивни звуци може да предизвика одговор на стрес во телото на детето. Овој начин на будење може да предизвика зголемено ниво на стрес и чувство на несигурност, особено ако се повторува. „Сите овие работи можат да ја активираат реакцијата на телото на стрес, што може да предизвика да останеме во состојба на борба или бегство ако постојано живееме во страв“, потенцира Помелс.
- Одбивање извинување со изговор „оти јас сум родител“
Според Американската агенција за злоупотреба на супстанции и ментално здравје, повеќе од две третини од децата до 16-годишна возраст доживеале барем едно трауматично искуство. Помелс нагласува дека децата кои растат со родители кои никогаш не се извинуваат може да се чувствуваат помалку вредни и сами во своите искуства.
„Ви ветувам дека не сте сами. Ви ветувам дека заслужувате многу подобро“, истакнува таа. Родителите не мора да бидат совршени, но треба да бидат емотивно безбедни за своите деца. Прифаќањето на сопствените грешки и изразувањето извинување не е знак на слабост, туку важен пример за тоа како да изградите здрав однос со одговорност и емпатија.
- Потпирање на дете за емоционална поддршка
Децата не треба да ја преземаат улогата на емоционална поддршка за своите родители на начин на кој тоа би го направиле партнерите. Помелс вели дека родителите мора да ја стават безбедноста на своите деца на прво место и да препознаат како нивните емоционални оптоварувања можат да влијаат на детето. Ако децата се навикнат да се справуваат со емоционалните оптоварувања на нивните родители уште од мали нозе, тоа може да доведе до проблеми во нивните идни односи.
- Условена благодарност за основните родителски должности
Обезбедувањето храна и кров над глава е основна родителска одговорност, а не нешто за што децата треба да се чувствуваат должни. Помелс предупредува дека родителите кои го користат овој аргумент во родителството може да предизвикаат чувство на незадоволство кај децата и негативно да влијаат на нивното чувство за самопочит.
“Цврсто верувам дека 99,9 отсто од родителите даваат се од себе. Повеќето од овие грешки се случуваат несвесно. Но, тоа не значи дека немаат последици или дека не треба да се стремиме кон подобро”, објаснува таа. Родителите играат клучна улога во создавањето безбедна и поддржувачка средина која го намалува ризикот од детска траума и овозможува здрава транзиција во зрелоста.
- Неправедно постапување децата со изговор „светот не е фер“
Воспитувањето деца не треба да вклучува создавање неправди со идеја да ги подготвиме за реалниот свет. Помелс истакнува дека овој пристап не им помага на децата да развијат издржливост, но може да создаде чувство на беспомошност и недоверба кај луѓето.
Децата учат за животот преку примерите што нивните родители им ги поставуваат – ако се воспитани со почит, емпатија и праведност, поверојатно е да ги носат овие вредности во нивните идни односи и предизвици.
