Многу деца ги цицаат палците, а родителите обично не се замараат со овој факт кога децата се многу мали. Палецот служи како утеха, средство за спиење, замена за плишана играчка со која детето ќе се гушка и ќе се чувствува безбедно. Меѓутоа, веќе во таа рана возраст, кога детето ќе ги добие првите заби, цицањето палец може да влијае на нивниот изглед.
Имено, стоматолозите од Американската стоматолошка педијатриска академија истакнуваат дека палецот при цицање ја притиска горната вилица и го омекнува ткивото на горниот дел од усната шуплина.
Како резултат на тоа, горната вилица може да се искриви и да предизвика нерамномерно распоредување на забите. Иако овој проблем подоцна може да се коригира со помош на апаратчиња, цицањето палец лесно може да доведе до проблеми со говорот, како што е нејасен говор.
Подоцна, проблемите со забите стануваат уште полоши – долгогодишното цицање палец предизвикува формирање на неправилен „залак“, што е состојба кога горните и долните заби не се спојуваат правилно.
Детето нема да го остави прстот преку ноќ
Значи, она што може да изгледа како безопасно детско „само утешување“ може, но и не мора да се претвори во сериозен проблем. Но, ако ја започнете борбата со одвикнувањето, треба да имате на ум дека тоа нема да се случи преку ноќ.
Обидете се да го ограничите времето што вашето дете го поминува цицајќи го палецот. Тоа секако треба да биде само времето што го поминува дома или во спалната соба, никогаш во јавност. Потрудете се да му објасните на детето дека палецот е „резервиран“ за дневни и ноќни дремки.
Не се расправајте со детето. Ако нападнете дете и му се заканувате дека повеќе не смее да го цица прстот, нема да постигнете апсолутно ништо. Наместо тоа, охрабрете го и оддадете му признание за секој период што ќе успее да го помине без неговата „омилена навика“.
Разговарајте со децата за нивното цицање и поттикнете ги да ви кажат зошто го прават тоа, кога имаат потреба да цицаат. Помогнете му на детето да разбере дека кога ќе сака да се одвикне од цицање, вие ќе бидете тука да му помогнете. Вашиот став може да го поттикне детето побрзо да го достигне тоа ниво.
Не го спречувајте вашето дете да си го цица прстот откако ќе се удри или повреди. Во тие моменти детето треба да биде во комфорната зона, а тоа го претставува прстот – безбедно засолниште. Ако му го одземете тоа, само ќе го трауматизирате.
Понекогаш е само најдобро да дозволите работите да одат по својот тек. Детето само ќе престане да го цица прстот кога ќе дојде време. Оваа опција можеби најмалку им се допаѓа на родителите, но за детето е најбезболна и го спасува од губење на нервите во целиот процес.
