Колку пари ќе добие детето за џепарлак, секако зависи од одлуката на секое семејство и тоа е лична работа колку родителите може да одвојат. Но, џепарлакот секако треба да се воведе оти штедејќи, планирајќи и распоредувајќи ги парите, детето учи да има здрав однос кон парите.
Џепралак детето треба да добие најдоцна кога ќе тргне во училиште и тогаш родителите треба да заборават на тие пари, оти тие се негови.
Кога еднаш детето ќе добие свои пари, родителите немаат право со нив да располагаат или да одредуваат како детето ќе ги потроши, оти тогаш џепралакот ја губи смислата. Ако тие пари со доверба му ги препуштите, детето може да сфати зошто воопшто е добро да штеди, како да штеди, како да ги распореди парите, како да ги цени парите…
За детето да ја сфати смислата на џепарлакот, избегнете ги ове грешки:
- Да го користите џепарлакот како награда. Неговата смисла не е детето да треба да заработи со добро однесување или работа. Тој нека биде фиксен и држете се до договорот.
- Да го казнувате детето со повлекување на џепралакот или намалување на износот. Детето смета на тие пари, можеби и планира. Грешките кои можеби ги направило немаат врска со џепарлакот.
- Да барате сметки или да ги запишувате трошоците на детето.
- Да проценувате колку работите кои детето ги купило се добри или лоши, со зборовите “паметно“, “непотребно“, “глупаво“…
- Да давате преголеми износи на џепарлакот за детето воопшто да не може да почувствува што значи да штеди, ниту да практикува штедење.
- Да му ја исполнувате секоја желба, покрај парите што веќе сте му ги дале.
- Да го присилувате детето да штеди. Тоа мора само да научи низ пракса. Ако пребрзо ги потроши парите немојте да му надополнувате, оти поентата е да почувствува што значи да чува пари за она што го сака, а не да троши без план.
