ЗАКАНИТЕ И КАЗНИТЕ НЕ ДАВААТ РЕЗУЛТАТ: Еве каде, според експертите, грешат родителите

На секого му се случило во момент на немоќ и бес да посегне по радикални методи и казни, кои може да ни се удрат од глава.

Родителското казнување како начин на дисциплинирање на децата е насочено е на лошото однесување со цел тоа да се поправи. Постојат родители кои тежнеат кон ваков модел на воспитување, додека други попрво бираат учење на лекциите без казнување.

“Ако веднаш не дојдеш тука, одем без тебе“, или “Ако не престанеш да удираш по седиштето, ќе те исфрлам од автомобилот“.

Дали и вие некогаш сте кажале вакво нешто слично на своето дете?

Таквите закани никогаш не донеле добро, смета германскиот советник за воспитување на децата, Улрик Рицер. Тој додава дека родителите кои ги поставуваат само се лажат за нивнаѕа ефикасност. Според експертот, постојат бројни клишеа кои се темелат на застарени или погрешни претпоставки за тоа како децата постапуваат и се однесуваат.

“Не можете да го казните детето секој пат кога не се однесува онака како што вие сте замислиле. Заканите и уцените кои не се повторуваат често и повеќе се исклучок отколку правило, веројатно нема да имаат големо влијание на детскиот развој и нивното сфаќање за реалноста и животот. Но, ако целокупното воспитување се базира на такви методи, голема е веројатноста дека ќе се остават последици. Ако се заканите со казна, мора да ја спроведете и мора јасно да се однесува на одредено лошо однесување“, објаснува Рицер.

Ако на детето му се заканите дека ќе го исфрлите од кола, со тоа ќе го уплашите, а тоа нема ефект, додава тој.

Заканите не се метода на дисциплина и начесто не нудат никаков увид во причината за лошто однесување.

Така нема, потенцира Рицер, да му дадете подобар пример за однесување кој е поврзан со вредностите. Почесто се користат како начин на казнување или ги прават децата исплашени, во надеж дека однесувањето ќе се промени. Но, во одреден момент, предупредува тој, ќе ги снема сите драстични закани или веќе нема да бидат ефикасни.

 

  • Ако му се заканиме на дете со нешто што не можеме да го направиме, тоа е како „пукање во празно“. Со тоа не постигнуваме ништо. Со текот на времето, детето ќе престане да ни верува, што доведува до тоа да следните закани нема да бидат ефективни.
  • Доколку заканата не била ефективна, детето треба да се казни во согласност со изречената закана. Сигурно нема да го исфрлите од автомобилот. Многу е важно да се биде доследен во спроведувањето на казната, што значи дека дополнително нема да ја намалуваме должината на казната.
  • Користењето на методата „ако-тогаш“ е ефективно кога нејзината цел е да го научи детето на некое правило, ограничување или норма, како што се јасни правила за употреба на мобилен телефон.