„Мама. Мамааа. Мамичке. Мамо, види ме, гледај како скокам…“ Колку пати дневно ве викаат децата? Многу веројатно сосема доволно да ве доведат до работ.
Интересно е и тоа што децата ја викаат и бараат мама, дури и кога во близина има друг совршено способен возрасен; тато, дадилка или некој друг. Но, се чини дека барањата за мама никогаш не престануваат. Понекогаш мајките се прашуваат, дали нивните деца воопшто ги забележуваат другите возрасни во собата? Се чини и дека не баш! Д-р Рејчел Бусман, раководител на Одделот за анксиозни нарушувања во Институтот Child Mind, вели дека постои причина зошто децата постојано ја бараат мама.
Треба да се земе предвид возраста на детето
“Во зависност од возраста, постојат две различни ситуации. Ако зборуваме за мали деца или деца од предучилишна возраст, таквото однесување е сосема природно, па дури и соодветно”, тврди д-р Бусман. „Тие ја гледаат мама и ја поврзуваат со задоволување на нивните потреби“, објаснува таа. Со други зборови, ако работите од дома или сте зафатени со домашни работи, тоа ништо не му значи на детето ако сте во неговото видно поле. „Тие тоа не можат да го рационализираат“, истакнува Бусман.
Од друга страна, ако вашето дете е малку постаро и сè уште повторува „мамо, мамо, мамо“, тоа може да биде поврзано со одредени промени во вашите животи. Дури и ако се чини дека сè е нормално, детето може да ги забележи сите промени што се случуваат во вашата рутина. Односно, кога ќе ја изгубат својата рутина, децата најчесто се „фаќаат“ за она што им е познато и со кое се чувствуваат безбедно, а тоа се нивните мајки.
Согледајте ги улогите на членовите на вашето семејство
Децата веројатно се навикнати да бараат од еден родител да направи нешто конкретно. „Често луѓето преземаат улоги во семејството“, објаснува Бусман. Односно, кога детето ќе му се обрати на тато, дадилка или трето лице, честопати и се обраќа на мама со истото прашање, која ја носи конечната одлука. Затоа децата несвесно се обидуваат да го забрзаат процесот и да ја „исфрлат“ личноста среде процесот на одлучување, и тие директно и се обраќаат на мајка си.
Има решение!
За да го избегнете ова и да го научите детето да им се обраќа и на другите возрасни, од клучно значење е да го обликувате однесувањето што го очекувате и сакате да го видите. „Покажете му на детето што очекувате“, напоменува д-р Бусман. Ова може да значи создавање лесно разбирливи граници како црвено или зелено „светло“ на вратата на мајката, или јасно истакнување кој е „на должност“ во тој момент, за децата однапред да знаат кој ќе им послужи вечера, ќе обезбеди закуски или ќе биде задолжен да помага во тоалетот.
Исто така, важно е, вели Бусман, да им дадете до знаење на другите возрасни лица во куќата дека вежбате поставување граници.
