Зошто децата толку многу сакаат постојано да ги гледаме и да одобруваме и коментираме сè што прават? Зошто не можеме да имаме ниту две минути мир, туку постојано сме повикувани со поглед да ја проследиме секоја детска акција?
Стручњаците велат дека на овој начин децата ја изразуваат својата потреба за внимание. Иако тоа не може целосно да се промени со сила, таа потреба сепак може донекаде да се намали. Еве неколку предлози како:
Задоволете ги емоционалните потреби на детето
Понекогаш, кога децата нè повикуваат да си играме со нив, тие всушност сакаат нешто да ни порачаат. А тоа е дека во тој момент им е потребна многу родителска љубов, од причина позната само ним.
Денес сите сме многу зафатени. Треба да се обезбеди храна за семејството, да се зготви вечера, да се испере, исчисти, да се прошета кучето, да се провери мејл, Фејсбук, Инстаграм… Децата се со нас целиот ден, но и тие понекогаш сакаат да кажат: „Мамо/тато, застани за момент! Погледни ме! Сакам да ме прегрнеш“. Но, тие зборови често звучат како обично детско досадување.
Иако не е лесно, обидете се постепено да ја промените својата рутина. На пример, кога ќе се вратите од пазар со полни кеси, а вашето дете ќе ви притрча, немојте веднаш да го одбиете со изговор дека имате работа. Посветете му пет минути, наполнете ја неговата емоционална „кантичка“ до врв, а потоа заедно продолжете со распоредување на намирниците.
Гушкајте ги додека самите не се тргнат
Детето доаѓа кај вас и плачејќи бара да си играте. Спуштете се на колена за да бидете на иста висина и силно прегрнете го. Гушкајте го сè додека самото дете не се извлече од вашата прегратка. Можеби прегратката ќе трае подолго отколку што очекувате, но потребно е време за да се наполни детскиот емоционален резервоар.
Сочувствувајте – погледнете го светот низ нивните очи
Кога се обидувате да готвите, а детето ве влече за рака, веројатно ќе почнете да објаснувате дека сте зафатени, дека мора да го довршите ручекот и дека никој не ве остава на мир. За ваша информација, малите деца не се многу сочувствителни слушатели и во тој момент веќе сте ги „изгубиле“.
Наместо да се жалите како вие се чувствувате, обидете се да им објасните дека разбирате како тие се чувствуваат. „Знам дека сакаш мама сега да си игра со тебе и дека си разочаран затоа што морам да готвам“. Кажете го тоа со искрен глас – на некои деца токму тоа им е доволно за да престанат со инсистирањето. Но, ако детето и понатаму ве влече за нога, тогаш…
Повикајте ги да ви се придружат
Вклучете ги децата во што повеќе активности што вие ги правите. Столче во кујната значи заедничко готвење, подготовка и додавање садови. Ако детето е помало, ќе биде задоволно и само да набљудува што се случува на работната површина.
Понудете им избор
Дозволете му на детето да избира. На пример, дали сака да ви помогне при готвењето или ќе ги донесе своите колички и ќе си игра покрај вас додека готвите. Според Монтесори методата, ваков избор може да им се понуди и на двегодишни деца.
Можете да му предложите заедно да одберете која играчка ќе ја донесе во кујната. Ако покажувате отпор и инсистирате да ве остави на мир, ситуацијата ќе биде потешка за решавање. Сè е во вашиот став.
Дајте им корисна повратна информација кога си играле сами
Не мора постојано да бидете најгласниот навивач и да ја фалите секоја ситница што добро ја направиле. Но, немојте да ги забележувате и истакнувате само нивните грешки. Пофалете ги кога ќе направат нешто добро, зрело и разумно, кога ќе ви помогнат, кога сами ќе си играат или ќе ги соберат играчките.
Градете сè постепено
На некои деца им е многу тешко да си играат сами и едноставно не можат веднаш да го научат тоа. Во такви ситуации, подобро е да си играте со детето и на секои неколку минути кратко да „скокнете“ до кујната, отколку целосно да се посветите на готвењето со надеж дека сè ќе се среди само од себе.
Можете да му понудите на детето да ви се придружи во кујната, но ако тоа одбива и плаче затоа што заминувате, не прекинувајте го тоа што го правите. Отидете накратко во кујната, па повторно вратете се кај детето. Со тек на време (на пример, по неколку недели), постепено продолжувајте го времето што го поминувате во кујната, бидејќи детето ќе се навикне. Потоа повторно обидете се да го наговорите да дојде и да ви биде помошник.
