Децата влегуваат во разни фази кои и баш не се најјасни за родителите – пркосат, викаат, имаат испади на бес, плач, невообичаено однесување и агресија. Родителите често немаат идеа што да направат, иако се и повеќе од исцрпени и доведени до работ со таквото однесување. Дали треба да се прати детето да се “олади“ во неговата соба? Да се воведат некои забрани и казни? Да им се вика? Мирно да се разговара? Но, што ако тригодишното дете не е подготвено за мирен разговор?
Интересно решение кое постои како совет од стручњаците и за кое тврдат дека делува, е да детето во такви ситуации да добие гушкање. Да, толку е едноставно. Еве зошто прегратката се чини како најдобро решение:
Децата подобро учат низ награда, отколку низ казна
Разговорот за самиот проблем низ прегратка секогаш е подобра одговор и реакција на проблемот од викање и казнување.
Понекогаш несаканото однесување е само повик за помош
Децата понекогаш не знаат големите чувства да ги изразат на соодветен начин или можеби ги мачи нешто друго што им предизвкува стрес и фрустрација. Прегратката може да биде утеха која им е потребна и отворање на врата за почеток на дијалог.
Децата знаат да имаат лошо мислење за себе и сметаат дека не заслужуваат некој кон нив убаво да се однесува и затоа се однесуваат на начин на кој сметаат дека ќе придобијат почитување. А, кога на таквото свое однесување добиваат повратно во форма на фрустрација и лутина, почнуваат да се чувствуваат уште полошо и да имаат полошо мислење за себе, што прави еден маѓепсан круг. Гушкајќи ги потсетувате дека да направат грешка не е така страшно и дека сите понекогаш грешиме и се простуваме меѓусебе.
Најдобар начин за поттикнување на децата на соработка е низ меѓусебна поврзаност
Со вистински однос полесно од децата ќе го добиете саканото однесување и веројатно и дека ќе бидат поотворени за соработка. Ќе има период кога децата нема да сакаат или да можат да соработуваат, но и тогаш силната прегратка е силно средство за повторно воспоставување на односот.
Љубовта кон децата е безусловна
Колку и понекогаш да не ни се допаѓа однесувањето на нашите деца, и натаму ги сакале, бидејќи родителската љубов е безусловна. Тоа децата треба да го знаат, а понекогаш треба на тоа и да ги постетиме, особено кога имаат пад на моралот, и не се чувствуваат добро во сопствената кожа.
