Стравот од разделба или одвојување е поим кој плаши многу родители, а сите потајно се надеваат дека нивното дете нема да страда од тоа. Сепак, тоа е всушност нормална развојна фаза во животот на детето, која без разлика дали ја обележува страв или не, покажува дека вашето дете расте и дека може да егзистира и без ваша сеприсутност.
Додека во минатото на овој страв не му се давало големо значење, во денешно време за него и тоа како сме свесни. Овој страв може да се појави многу рано, додејка детето има само пет или шест месеци. Детето тогаш развива потреба да се чувствува безбедно дури и кога вие не сте му на око. Ако препознаете секогаш кога детето ја има оваа потреба и сте во состојба да ја исполните, можеби ќе можете да ја надминете оваа неблагодарна развојна фаза.
ЕВЕ КАКО ДА ЈА ПРЕПОЗНАЕТЕ:
Испрекинат сон
Неколку будења во текот на ноќта кои не се поврзани со хранењето може да бидат знак дека вашето дете страда од страв од одвојување. Едноставно, бебето помислило дека сте решиле да исчезнете некаде во ноќта и да го оставите само и беспомошно и поради тоа неутешно плаче.
Недостатокот на сон може да биде исцрпувачки и за двајцата, па затоа е добро да воспоставите смирувачка рутина пред спиење која донекаде ќе го утеши вашето бебе кога ќе се појави стравот. На пример, пред спиење, обидете се да го опуштите вашето бебе и постојано да го држите блиску до вас.
Ако бебето спие во свое креветче, посетете го онолку пати колку што е потребно во текот на ноќта за да го смирите и покажете дека сте блиску и дека не е само, но овие посети нека бидат кратки и не премногу стимулативни бидејќи може да го разбудат.
Будење многу рано
Се можете да обвините за рано будење, поместување на часовникот, светлината што влегува во собата, птиците што пеат надвор… Но, ако вашето бебе одеднаш почне да се буди прерано иако дотогаш спиело нормално, лесно е можно причината да е страв од одвојување.
Можно е многу лесно веднаш да се смири и заспие, ако го земете во раце, иако миг претходно не покажувало никаква желба да заспие. Тоа е затоа што го добило она што го сакало, од вас. Немате што многу да направите, освен да го утешите, а раните будења нема да траат засекогаш.
Плач кога излегувате од собата
Секогаш кога ќе ја напуштите просторијата, без разлика дали ја оставате во градинка, со бебиситер или само се обидувате да одите во тоалет, вашето бебе е подготвено со плачење да ги урне ѕидовите. И тоа е само затоа што не е 100 проценти сигурно дека ќе се вратите.
Можеби во тие моменти сакате да се прикрадете и за миг да воздивнете, но многу е важно да се поздравите со него, секогаш кога ќе заминете. Поздравот создава чувство на доверба како и рутина со која го најавувате заминувањето но и враќањето. Не се пожелни пролонгирани заминувања и враќања по 10 секунди само за да дадете еден бакнеж или да се уверите дека бебето е навистина добро бидејќи само ќе го збунат и дополнително ќе го вознемират.
Вознемиреност кога ќе го предадете на некој друг
Добро познат факт е дека бебето може да се утеши со одреден мирис и звук, кој е главно оној на мајката. Меѓутоа, помеѓу 6 и 12 месеци, бебето почнува да сфаќа дека тоа и неговата мајка не се една, туку две индивидуални личности и дека мајките се оние кои се најчесто со нив, односно најважните фигури во нивниот живот. Тука се јавува стравот од одвојување, кој може да трае и до две и пол години.
Кога бебето ќе сфати дека не сте еден туку двајца и дека еден од двајцата понекогаш сака да се тргне од другиот, бабите и дедовците, па дури и тато нема да бидат добредојдени во друштвото на бебето. Ничии раце нема да бидат пожелни освен мајчините и поради тоа понекогаш ќе почувствувате дека потребите на бебето речиси ве гушат.
Не дозволувајте да станете роб. Ова е многу важна фаза во развојот на независноста на бебето, затоа не заборавајте да си дозволите кратко одвојување и да го оставите бебето кај друг член на семејството.
