Без разлика колку се трудиме, секој родител ќе се најде во ситуација кога неговото дете е тажно. Можеби ја изгубило омилената играчка, му паднал сладоледот, му се прекинала омилената цртана серија, или пак се случило нешто потешко – најдобриот пријател се сели, семејството поминува низ загуба.
Во тие моменти, сакаме да помогнеме. Но, важно е што и како кажуваме, затоа што некои фрази – иако со добра намера – можат да звучат грубо или да направат детето да се почувствува неразбрано.
- „Зошто си толку чувствителен/чувствителна?“
Начинот на кој зборуваме може да му помогне на детето да се почувствува слушнато и разбрано. Наместо оваа реченица, подобро е да се каже: „Видов дека ти е тешко и тоа е во ред. Секој различно ги доживува емоциите. Тука сум за тебе.“
- Сè што сугерира дека плачењето е „лошо“
Децата допрва учат како да се справуваат со емоциите, а солзите се природен дел од тој процес.
Фрази како „немој да плачеш“ можат да предизвикаат потиснување на емоциите. Наместо тоа, кажете: „Плачењето е здрав начин да се изразат чувства. Тука сум ако сакаш поддршка.“
- „Другите имаат поголеми проблеми.“
Иако можеби е вистина, споредбата не помага. Тагата не е натпревар.
Наместо тоа, почекајте детето да се смири и потоа разговарајте за тоа како се разликуваат „мали“ и „големи“ проблеми – но со разбирање, не со споредување.
- „Ти си многу потежок/потешка од брат ти (или сестра ти).“
Оваа фраза може сериозно да го наруши самодовербата и односите меѓу браќата и сестрите.
Наместо да споредувате, обидете се да истакнете позитивни страни и да ги поттикнете да ги изразат своите чувства без страв од споредби.
- „Тоа не е ништо страшно.“
Она што вам ви изгледа неважно, на детето може да му изгледа како катастрофа.
Подобро е да кажете: „Разбирам дека ова ти е важно. Сакаш ли да ми раскажеш што се случи?“
- „Немаш причина да бидеш тажен/тажна.“
Понекогаш децата и самите не знаат зошто се тажни.
Наместо да го негирате чувството, кажете: „Сите понекогаш сме тажни. Сакаш ли да ми кажеш што те мачи?“
- „Биди голем/голема!“
Децата не се мали возрасни – нивните емоции се интензивни и искрени.
Наместо да ги терате да се „понашаат зрело“, помогнете им да научат како да ги изразуваат емоциите: „Во ред е што си тажен/тажна. Сакаш ли да разговараме?“
- Фрази со „токсична позитивност“
„Насмевни се!“ или „Размислувај позитивно!“ можат да звучат како да ги потценувате нивните чувства. Наместо тоа, обидете се со: „Знам дека ти е тешко и тоа е сосема нормално. Земете си време, тука сум ако ти требам.“
- „Преболи го тоа.“
Тагата не може едноставно да се исклучи. Наместо да го „бркате“ чувството, помогнете му на детето да најде начини да се почувствува подобро — преку разговор, цртање, прошетка или гушкање.
Тагата е дел од растењето. Кога родителот ќе избере зборови со разбирање и трпение, му покажува на детето дека сите емоции се дозволени — и дека љубовта и поддршката не зависат од тоа како се чувствува во моментот.
