Приоритет на секој родител е да го зачува здравјето на своите деца. Но, покрај некои работи како хигиена, здрава исхрана и слично, знаете ли дека и еден стил на родителство може да влијае на здравјето на децата?
Ова го покажала нова студија, а ефектите од овој стил на родителство остануваат дури и кога децата ќе пораснат.
Имено, студија спроведена од научници од Универзитетот во Џорџија сугерира дека заштитнички настроените родители можеби им помагаат на своите деца да избегнат некои здравствени проблеми кога ќе пораснат. Овие резултати беа објавени во списанието Social Science and Medicine, а истражувачите утврдија дека децата кои растат во стресна средина може да имаат проблеми подоцна, кога ќе пораснат. Сепак, родителите можат да ги поништат овие ефекти со тоа што ќе ги заштитат своите деца.
Научниците откриле дека децата кои растат во средини каде што вооружените конфликти се чести, каде што греењето и електричната енергија не се секогаш достапни, може да доживеат болка и други здравствени проблеми во зрелоста. Меѓутоа, кога имаат родители до себе кои искрено сакаат да знаат што се случува во животот на нивното малечко, како на пример кои се нивните пријатели, каде го поминуваат времето по училиште, тие лоши ефекти се многу помали.
„Раните животни искуства навистина можат да влијаат на физичкото и менталното здравје на една личност во текот на целиот живот. Иако немаме многу опипливи спомени од раниот живот, знаеме како сме се чувствувале, дали сме се чувствувале сакани и поддржани, тоа се работи што остануваат со нас“, вели водечкиот автор на студијата, Келси Корало.
Понатаму се истакнува дека будното „мониторирање“ на децата и поставувањето граници ги намалува ризиците од физички и ментални проблеми подоцна во животот.
„Не станува збор само за тоа што родителите треба да знаат каде е нивното дете, ниту за хеликоптерско родителство. Комуницирањето на љубовта и желбата родителот навистина да биде дел од животот на детето, тоа е веројатно дел од магијата на тоа „будно“ родителство што има големи ефекти врз децата“, вели коавторката на студијата, Кетрин Ерлих.
Стресот во детството и здравјето
Студијата анализирала 4.825 учесници, следејќи ги од нивните тинејџерски години до средината на триесеттите години. Научниците утврдиле дека постои врска помеѓу растењето во помалку безбедна средина и здравствените проблеми подоцна во возрасниот живот.
„Постојат многу истражувања кои покажуваат дека стресните искуства – на пример, чувството дека детето не е безбедно, дека нема пристап до сè што му е потребно во животот, занемарувањето или злоупотребата – тоа се работи што го менуваат начинот на кој функционира телото“, вели Корало.
Резултатите од студијата покажале дека стресот во детството го отежнува процесот на регулирање за телото, а ако овој стрес во детството е со продолжено траење, може да создаде долгорочни проблеми со имунолошкиот систем или хормонската регулација.
Што можат родителите да направат за здравјето на децата
Важно е мајките и татковците да им покажат на своите деца дека се грижат за она што го прават, бидејќи тоа може да има позитивен ефект врз здравјето на најмалите. Истражувањата покажале дека дури и оние деца кои пораснале во помалку безбедна средина и имале родители присутни, немале исти здравствени проблеми како нивните врсници кои немале толку „будни“, присутни родители.
Тие истакнуваат дека причината за ова може да биде тоа што родителите кои внимавале на своите наследници и со кои се дружеле всушност биле добар штит против некои штетни однесувања што би можеле да имаат долгорочни последици, како што се пушењето или прекумерната консумација на алкохол.
„Во некои средини, може да биде потешко за родителите да бидат посветени на своите деца – на пример, ако работат повеќе работни места. Но, дури и ако не се физички дома, фактот дека го следат она што го прави детето и дека знае дека родителите се свесни за сè и се грижат за него, тоа е она што прави голема разлика“, вели Корало.
Покрај тоа, истражувачите забележуваат дека е важно децата да знаат дека нивните родители ги следат и поставуваат граници токму затоа што се грижат за нив, а не затоа што сакаат да го контролираат секој аспект од животот на нивните потомци.
„Тие не сакаат родители-хеликоптери, тие сакаат да чувствуваат дека мама и тато се грижат за нив“, заклучи Ерлих.
