Повеќето деца не се спротивставуваат затоа што сакаат да бидат непослушни, туку затоа што им недостасува поврзаност во моментот. Кога детето се лути, одбива или протестира, тоа е често повик за внимание, разбирање и присуство од родителот. Наместо да реагираме со нервоза или притисок, многу поефективно е да му понудиме чувство дека сме на негова страна. Емпатичните фрази ја намалуваат тензијата и му помагаат на детето да се смири и да нè слушне. Токму преку зборови кои потврдуваат, разбирливо емоциите и го зајакнуваат односот, родителот може да ја задржи границата, но и да остане поврзан. Кога детето почувствува дека е слушнато, полесно соработува, дури и кога не му се допаѓа ситуацијата. Во продолжение следат три едноставни фрази кои можат да направат голема разлика во секојдневната комуникација.
„Би сакала да можеш…“
Кога детето се однесува бурно или одбива нешто, често тоа е сигнал дека сака повеќе внимание и присуство. Фразата „Би сакала да можеш…“ создава чувство на близина и покажува дека ги разбирате неговите желби, иако границата останува иста.
На пример: „Би сакала да можеш уште да си играш. Би сакала со часови да си играме и воопшто да не дојде време за спиење.“ Со ова му покажувате дека ги гледате неговите потреби, а тоа природно го отвора патот кон соработка. Детето почнува да ве слуша затоа што се чувствува видено, а не убедено.
„Ова е тешко за тебе…“
Наместо да го убедуваме детето дека нешто е лесно или забавно, многу повеќе му помага кога ја признаеме неговата борба.
Ако на пример не сака да оди на училиште, наместо да кажете: „Ќе ти биде интересно“, една поемпатична и поефективна реакција е: „Знам дека сега ти е тешко. Сакаш да останеш дома, но не одат секогаш работите како што ни се сака.“
Со ваков пристап ја држите границата, но истовремено останувате блиски. Детето можеби ќе влезе во училиште со малку отпор, но без драматичен испад — бидејќи се чувствува разбрано, а не туркано.
„Си успеало!“
Оваа фраза е продолжение на претходните — позитивна потврда дека детето се справило, дури и кога било тешко. Кога по неволното влегување во училиште ќе го видите насмеано, кажете му: „Успеа! Утрово не ти беше лесно да тргнеш, а погледни сега — среќно си и насмеано.“
Ова не е само пофалба; тоа е поттик што гради самодоверба. Детето учи дека може да помине низ непријатни моменти и сепак да биде добро — и дека вие го забележувате неговиот труд.
