Постојат многу причини за плачење на бебето, но најсериозна е онаа кога детето е плачливо и вознемирено поради болест. Тогаш, најчеста причина за вознемиреност и тегоби кај доенчето е постоење на респираторна инфекција која може, но и не мора да биде придружена со кашлица, отежнато и забрзано дишење, глад за воздух и сиво модра пребоеност на кожата. Сериозните заболувања не секогаш имаат специфични симптоми – на пример понекогаш сериозна срцева слабост може да се презентира само со општи симптоми – бледило, изнемоштеност, ечкање и стенкање или само со вознемиреност на доенчето. Затоа лекарот мора да биде многу внимателен кога прави проценка на здравствената состојба на болно доенче, а родителот треба да побара лекарска помош дури и тогаш кога симптомите не изгледаат многу драматично.
Ако доенчето е без температура, има добар мускулен тонус и добро прима храна, малку е веројатно дека се работи за сериозно болно дете. И педијатарот, но и родителот основно е дека треба да се ориентираат според возраста на детето – колку е доенчето помало толку е поверојатно дека се работи за посериозна состојба која бара внимателна лекарска проценка дури и при блага клиничка симптоматологија. Родителот треба посебно да алармира доколку доенчето има:
- треска со или без многу покачена температура;
- отежнато и забрзано дишење;
- невообичаена пребоеност на кожата – бледа, сиво-модра, иктерична (жолто – зелена);
- детето е невообичаено вкочането или невообичаено млитаво;
- детето е екстремно вознемирено, иритирано или плачливо или, пак, спротивно на тоа екстремно апатично и незаинтересирано за околината;
- интензивно повраќа не само храна туку и жолто-зелена (дуоденална) содржина;
- има многу чести и профузни столици или нема воопшто столици.
Имајте на ум дека фебрилно доенче помало од три месеци секогаш треба да биде однесено на лекар. Колку е помало доенчето толку е поголема веројатноста дека фебрилноста е во склоп на генерализирана – системска инфекција. При генерализирани септични состојби постои и сериозна опасност од засегање на централниот нервен систем – било во склоп на инфекцијата – менингит или енцефалит – или во склоп на нарушувањето на внатрешната средина (промена на електролитниот статус, нивото на шеќерот во крвта или промена на ацидобазната рамнотежа).
Засегањето на централниот нервен систем може да се манифестира со нарушување на состојбата на свеста или со конвулзивни атаки (епилептични напади). Доенчиња постари од 6 месеци при покачена температура може да манифестираат таканаречени фебрилни конвулзии и без истовремена инфекција на централниот нервен системи и без метаболни нарушувања.
Доенче кое тешко дише има забрзана срцева работа, сиво-модра пребоеност на кожата, слабо напредува во телесна тежина и тешко се храни секогаш треба да се процени од страна на детски кардиолог поради реална опасност од срцева слабост.
Повраќањето во доеначкиот период е посебно алармантен симптом. Доколку се јави во склоп на цревна инфекција единствено важно е детето правилно да се рехидрира за да се спречи акутна дехидратација. Но, доколку се јави како изолиран симптом треба да се исклучи хируршка драма на дигестивниот систем или проблем од друг органски систем – на пример менингит.
