Во некои односи улогите на родителот и детето се обратни и таа ситуација се нарекува парентификација. Во тој однос детето е присилено да биде емоционален или практичен старател на сопствениот родител.
Начини на парентифицирање на детето
Без разлика дали се работи за намерна или ненамерна парентификација, тоа често се смета за емоционално злоставување бидејќи родителите ги префрлаат своите одговорности врз детето. Најчесто тоа е најстарото или женско дете.
Парентификацијата значајно влијае на развојот на детето бидејќи тоа мора да се носи со возрасни ситуации, а нема никакво искуство, знаење и емоционален капацитет да се справи со оваа улога.
Постојат различни начини на кои детето може да биде во улога на родител на сопствениот родител. Некои од нив се грижа за болно дете, улогата на постојан преведувач доколку родителот е глув, наглув или зборува друг јазик, потоа грижата за браќата и сестрите затоа што родителот не е способен или не е присутен, плаќање сметки или комплетно самостојно ги извршува домашните обврски.
Поголем ризик за развој на депресија
Истражувањата покажуваат дека емоционалната недостапност на родителот го попречува развојот на детето и чувството на сигурност, што често завршува со тоа што детето подоцна и самото влегува во зависни врски.
Децата кои живееле во вакви односи почесто заболувале од депресија и анксиозност, а се повеќе склони и кон агресивно однесување и развој на зависност. Често, кога ќе станат родители, тие ја продолжуваат оваа практика со своите деца, особено ако ги парентифицирала мајката.
Парентифицираните деца може да имаат потешкотии во самостојното играње и често имаат потреба да ги имаат работите под контрола. Тие покажуваат голем отпор кон обврските кои постојано им се наметнуваат. Кога ќе пораснат, понекогаш може да се чувствуваат виновни што повеќе немаат толку многу обврски како кога биле деца.
