Како звукот се пренесува и што е потребно за уредно да слуша детето?
Во слушањето учествува увото (надворешно, средно и внатрешно) и мозокот. Увото е применикна звукот, а мозокот го обработува и му дава значење. Секој дел од сетилото за слух има своја улога и за непречено слушање, потребно е сите елементи од ланецот уредно да функционираат.
Надворешното уво (ушната школка и надворешниот слушен канал) го собираат звукот и го пренесуваат до ушното тапанче кое го проследува до средното уво. Средното уво е составено од простор со ланец на слушни коскички, кои ја пренесуваат вибрацијата од ушното тапанче до внатрешното уво. Важно е да се знае дека средното уво е исполнето со воздух и во таква средина може да се пренесат вибрации (звук) по непречен пат. Кога постои секрет во просторот од средното уво, звучните вибрации се пренесуваат само делумно. Затоа, кога детето има воспаление на средното уво, звукот го слуша тапо и пригушено, па очекувано е говорот да се слуша изменето и да се мешаат зборови кои слично звучат.
Методата која покажува дали средното уво е проодно и каква е подвижноста на слушните минијатурни коски е тимпанометријата.
Уредниот наод од тимпанометријата дава информации само за преносот на звучната енергија низ средното уво и не значи уреден слух. Вибрацијата понатаму се пренесува во внатрешното уво каде секоја фреквенција има свое место на прием. Методата која покажува дали внатрешното уво соодветно го прифатило звукот е отоакустичка емисија (ОАЕ).
Секогаш кога доцни развојот на говор кај детето, логопедите велат дека е потребно да се провери слухот. Тоа значи да се направи комплетна проценка на слухот, која опфаќа надворешен преглед на увото, тимпанометрија и една од објективните методи за проверка на слухот – ОАЕ.
Ако наведените наоди за слухот се уредни, а говорот доцни, значи дека е потребно да се учи мозокот како да го обработува звукот, односно неопходна е интензивна симулација.
Логопедите потсетуваат дека за активна употреба на некои зборови во говорот на детето, потребно е тоа да ги чуе неколку илјади пати и да ги има во својот пасивен речник. Со повторно изложување на детето на звукот, се формира акустична слика на зборот, односно тоа учи дека одреден редослед на изговорени гласови има одредено значење. Тренингот на слушање (внимание, локализација, разликување и запомнување на она што е слушнато) има многу важна услога во секој логопедски третман.
