Кавгите меѓу партнерите се неизбежни од време на време, а родителите знаат колку е фрустрирачки кога на сред караница ќе се појави детето и разговор нагло ќе се стиши. Но, тоа не мора да биде така, велат стручњаците. Тие тврдат дека понекогаш караницата пред детето е добра и од неа може нешто да се научи.
Резултати од студија спроведена на Универзитетот Вашингтон, во која учествувале 109 парови со деца, покажала дека децата имаат подобар однос со родителите, но и со самите себе ако повремено сведочат на родителски караници.
Со други зборови, родителите не треба пред децата да го кријат својот бес и лутина насочена кон партнерот. Тоа никако не значи, подвлекуваат стручњаците, родителите да не внимаваат на зборовите кои ги упатуваат еден кон друг, туку конструктивната расправа да може да му биде на детето подлога за учење за односите и реакциите на другите луѓе. Караница на родителите подразбира да тие по одредени прашања не се согласуваат, што е нормално и вообичаено. При несогласувањето е важно и двајцата родители да се свесни дека мислењето на другиот е еднакво важно.
“Расправајќи се на конструктивен начин, родителот покажува интерес да ја слушнат и другата страна, не навредува или омаловажува и притоа заеднички наоѓаат решение за проблемот. Корисно е децата да сведочат на такви расправи бидејќи учат како се решаваат недоразбирањата и притоа ги почитуваат различностите, како и тоа дека е можно и по караница да се продолжи со добар однос, иако не се согласуваат во се“, нагласува психотерапевтот Лина Џулват.
На децата е важно да им се објасни зошто доаѓа до караница. Тие треба да сфатат дека секој од нас е различен и дека не гледаме подеднакво на ситуациите и дека тоа е очекувано, а не исклучок. Иако понекогаш не е можно да се постигне веднаш, важно е да му порачате на детето дека за некои проблеми е потребно време и дека родителите работат на тоа.
Според психолозите, многу е важно на детето на соодветен начин да му се појасни ситуацијата, бидејќи ако не знае што се случува, му се јавува чувство на несигурност. Тоа е подлога за развој на фантазија која може да биде пострашна од реалната ситуација. Затоа, нагласуваат стручњаците, родителите треба да кажат дека во моментот не можат да се договорат за нешто или дека моментално се лути поради тоа, но дека лутината ќе помине и дека и натаму се сакаат и дека се ќе биде во ред.
Според нив, караниците ги кои се конструктивни, без навредување и агресија, ги учат децата како да се завземат за себе, како да решаваат конфликтни ситуации, како да изразуваат и аргументираат свое мислење, да почитуваат туѓо мислење и дека е нормално за нешто да не согласуваат, но сепак се сакаат и почитуваат.
