Разводот е секогаш тежок, кога и да се случи, за целото семејство. Кога детето гледа дека неговите родители се разделуваат, тоа веројатно е една од најголемите трауми што ќе ги доживее. Децата штотуку учат за љубовта, емоциите и прврзаноста и тешко се носат со концептот на одвојување.
Ненадејниот недостаток на контакт и комуникација помеѓу родителите, чувството на јаз меѓу родителите и болката на самохраниот родител се само дел од аспектите на разводот низ кои поминува детето. А токму за овие работи често не се зборува, ниту се води за нив сметка.
Експертите велат дека децата почнуваат да доживуваат емоции по третата година од животот. Детето тогаш развива подобри когнитивни способности, а доколку на таа возраст биде изложено на расправии или вербално и физичко злоставување, тоа ќе остави длабока трага врз него.
Разводите никогаш не се планираат, туку до нив доаѓа поради нескладни односи. Разводот се случува кога парот нема друга опција.
Психолозите велат дека потенцијалот за емоционална траума предизвикана од развод влијае на децата од сите возрасти, но најмногу на оние на возраст помеѓу три и 15 години.
“Кога детето ќе помине низ пубертетот, постојат повеќе можности да го прифати и разбере разводот“, вели детскиот психолог д-р Скот Керол.
Многумина веруваат дека малото дете нема на ништо да се сеќава, но тоа е погрешна претпоставка. Дете на возраст од три до пет може да има многу прашања во главата. Ќе го интересира зошто си заминал едниот родител, дали е тоа поради него, дали татко му или мајка му го сакаат. Прашањата што си ги поставуваат децата сами на себе, остануваат врежани во умот долго време.
Од шестата до 12. година децата почнуваат да поставуваат прашања и се љубопитни. Децата на оваа возраст често стануваат дел од расправиите меѓу нивните родители.
На децата во пубертет им е особено тешко да го балансираат своето расположение. Детето тогаш е чувствително на сè, а расправиите меѓу родителите или дури и разводот може да доведат до депресија. Совет на д-р Керол е дека ако мора да дојде до развод, погрижете се тоа што помалку да влијае на вашето дете. Објаснете му зошто е неопходен овој чекор. Доколку е потребно, консултирајте се со стручно лице за помош.
