Смеа, игра, шега, разиграност и опуштеност… Ова се посакувани активности кога станува збор за односот родители – деца. За жал, многу родители се плашат дека ќе го изгубат авторитетот ако со детето се шегуваат на сериозни теми, доколку неговите обврски и задачи му ги претставуваат како игра и забава, ако се опуштени во посебни ситуации… Но, состојбата е спротивна.
Секако дека работните навики кај детето мора да се воспостават, а јасните инструкции и доследноста на родителите е повеќе од половина успех, подвлекуваат семејните терапевти. Ако тоа го кажеме на начин кој на детето му е природен и прифатлив, можеме да сметаме дека сме направиле добра работа, додаваат експертите. Воспоставувањето на работни навики е многу сериозна задача, но тоа по автоматизам не значи дека родителите мораат на ист начин и да пристапат.
Строгиот глас, високиот тон, конкретните барања или сериозниот израз на лицето создава тензија, напнатост, отпор, тага, страв или бес кај детето. Запрашајте се дали навистина тоа сакате да го постигнете, опоменуваат стручњаците.
Од таква состојба не очекувајте дека детето со радост ќе го прифати она што како задача сте му го дале. Во почетокот, ќе ги извршува задолженијата, но со тек на време ќе има се помалку волја за тоа, бидејќи негативните чувства не мотивираат. И наместо да им се воспостават навики и да ги извршуваат задачите, вие ќе наидувате на отпор.
Претставете му на детето она што го очекува како предизвик и игра, било да е во прашање собирање играчки, поставување на маса, облекување, миење заби или учење. Поврзете ги добрите емоции со обврските и верувајте дека така шансите да се усвојат навиките се многу поголеми.
Сигурно сте забележале дека на децата вниманието најмногу им го привлекуваат лица кои се опуштени, кои се смеат, кои ги викаат да играат, кои им смислуваат забавни прашања. Децата, објаснуваат експертите, радосно се вклучуваат во сите активности кои ќе им се предложат и буквално трчаат да го направат она што од нив се бара. Зошто? Затоа што се мотивирани од позитивните емоции што таа личност во нив ги буди.
Кога некоја задача е претешка за детето, не го охрабрувајте со зборовите: Ајде потруди се повеќе или ти тоа го можеш и сам да го решиш… Тоа нема да му помогне, туку попрво ќе го обесхрабри. Многу е покорисно да ги засукате ракавите и да кажете, дај јас да видам што тоа те мачи. Освен тоа што нема да има чувство дека е осамено пред нерешлива задача, туку вашиот гест ќе го покрене и самото да се потруди. Овде, велат експертите, фокусот е на чувството на растовареност пред задачата и таа веќе нема да изгледа нерешлива.
Не плашете се дека вашиот авторитет ќе попушти ако се шегувате со децата, доколку му ги читате задачите по математика како мистична приказна, ако зборувате како магионичар додека ја поставувате масата… Внесете малку магична прашина во секојдневието и успехот е загарантиран.
