Пред сè, исклучително е важно рутината пред спиење да биде секогаш во исто време. Ова значи и избегнување на грешката што сите често ја правиме, а тоа е да ја занемаруваме оваа рутина за време на викендите или одморите. Доколку, пак, родителите малку попуштат и детето остане будно подолго, наутро треба да го разбудат приближно во исто време како и обично. Ако му дозволите да спие подолго наутро, може значително да го наруши ритамот на спиење во текот на ноќта. Исто како телевизорите, компјутерите и сите останати технички чуда кои денес им се достапни на децата, а често можат да се најдат и во нивните соби.
- Воспоставете правилна рутина
Предоцното легнување исто така создава проблем бидејќи детето не изгледа уморно. За разлика од нас возрасните, кои знаеме што да правиме кога сме уморни, на децата тоа и не им оди од рака. Тие уште самоо мораат да ги паркираат автомбилчињата, уште нешто да доцртаат и да ја најдат баш таа одредена играчка. Она што се случува е да влезат во хиперактивно расположение и делуваат како некој да ги “навил“. Всушност, тие се преуморни и тогаш им е многу потешко да се опуштат и да заспијат.
Меѓутоа, воспоставувањето на правилна рутина и во вистинско време само по себе не е доволно за легнувањето во кревет да биде без борба. Сè што прави детето мора да биде интересно и низ игра, вклучително и легнувањето да спие. Така, да речеме, тркањето кој побрзо ќе облече пижами или ќе биде во креветот, за детето е одлична занимација. Да му дозволите да избере кои пижами ги сака, која приказна или колку прегратки е одличен начин да се подготви за завршување на денот со чувство дека тоа одлучува за своето спиење.
- Омилената играчка помага
Она што исто така може да помогне во олеснување на легнувањето во кревет е некоја плишана играчка. Токму омиленото плишано животно служи како замена за родителите, со кое може да се гали и опушти доволно за да заспие. Особено ако во текот на денот учествува во активности со родителите и детето, како готвење или расчистување на играчките. Имено, детето, одењето во кревет го доживува како одвојување од родителите и тоа е нешто што и не му се допаѓа.
И секако, делот кој е најтежок за секој родител, а тоа е да го научи детето само да заспие. И тука не се мисли на самостојно успивање. Ќе поминат уште многу години пред приказните, играњето во кревет и гушкањето да станат непотребни за заспивање. Тоа се однесува на способноста на детето да заспие самостојно ако се разбуди во текот на ноќта. Затоа е важно условите при заспивањето да бидат слични на оние што ќе ги имаат кога ќе се разбудат (темнина, тишина…) за да не се исплаши и минимална комуникација. Секако дека некогаш ништо друго нема да помогне освен близината на родителите и нежноста на гласот на мама или тато.
