Паничното нарушување може да се појави кај возрасни, адолесценти и деца. Децата и младите со оваа состојба доживуваат слични панични напади како возрасните, како и ист интензивен страв и анксиозност поради страв од идни напади.
Симптоми на панично растројство кај децата
Паничните напади и придружните симптоми може да се појават без јасен предизвикувач или предупредување и може да траат од неколку минути до неколку часа. Симптоми на паничен напад:
- потење,
- лупање или неправилен ритам на срцето,
- интензивен страв и чувство на ужас,
- вртоглавица и несигурност, понекогаш со губење на свест,
- стегање во градите, болка, отежнато дишење, чувство на гушење,
- тресење, треперење,
- мачнина, болки во стомакот, чувство како „вриење“ во стомакот; може да има и ненамерно испуштање урина или столица,
- чувство на оддалечување од себе и околината, што може да доведе до конфузија.
Децата можат да избегнуваат ситуации кои ги плашат — на пример, испити или презентации. Со тек на време може да развијат дополнителна анксиозност или нарушувања на расположението. Кај тинејџерите постои и ризик за користење супстанции како алкохол или дроги за привремено „олеснување“
Живот со панично нарушување
Паничното нарушување најчесто започнува во адолесценцијата. И нападите и стравот од идни напади може целосно да го нарушат функционирањето на тинејџерот дома и на училиште, да влијаат врз социјалниот живот, односите и психолошкиот развој.
Децата можат да избегнуваат ситуации кои ги плашат — на пример, испити или презентации. Со тек на време може да развијат дополнителна анксиозност или нарушувања на расположението. Кај тинејџерите постои и ризик за користење супстанции како алкохол или дроги за привремено „олеснување“.
Дијагноза и третман
Многу е важно паничното нарушување кај деца и тинејџери да се третира што побрзо по поставување на дијагнозата. Дијагнозата најчесто се поставува со исклучување на други медицински состојби кои можат да предизвикаат слични симптоми. Се прави детален физички преглед, вклучувајќи крвни анализи и ултразвук. Се зема и историја на претходни напади и се прави психолошка процена.
Третманот обично е комбинација од медикаменти и психотерапија или советување. Психотерапијата може да биде насочена кон самото дете или кон целото семејство за да се подобри комуникацијата и да се научи како да се справат со состојбата.
Когнитивно-бихејвиоралната терапија е многу често користена за да им помогне на децата да научат техники за контрола на паничните напади и анксиозноста, пишува News medical.
