Родителите кои се стремат кон совршенство најчесто имаат добри намери – сакаат нивните деца да бидат успешни, вредни и одговорни. Но, кога очекувањата се преголеми, детето расте со чувство дека никогаш не е доволно добро.
Разни психолози предупредуваат дека ваквиот пристап во воспитувањето може да остави длабоки емоционални последици кои ја следат личноста и во зрелата возраст, влијаејќи врз нејзината самодоверба, врските со другите и начинот на кој се доживува себеси. Според стручњаци и истражувања, ова се трите главни предизвици со кои се соочуваат децата на перфекционистички родители кога ќе станат возрасни.
Тешко прифаќаат комплименти
Децата на перфекционисти често биле изложени на постојани критики, па со тек на време ги прифаќале тие зборови како вистина за себе. Кога ќе пораснеме со чувство дека ништо што правиме не е доволно добро, пофалбите може да ни делуваат неискрено или непријатно.
Поради тоа, многу возрасни личности кои пораснале со перфекционистички родители не знаат како да реагираат на комплименти или целосно ги отфрлаат. Тоа не е недостаток на скромност, туку последица на воспитување во кое признанијата биле ретки, а грешките строго казнувани.
Склони се кон сопствен перфекционизам
Како што покажува едно истражување, перфекционизмот често се пренесува од генерација на генерација. Децата кои пораснале со родители опседнати со успех и контрола, често развиваат слични обрасци – стануваат перфекционисти кои поставуваат најстроги критериуми токму за себе.
Овој образец може да функционира како затворен круг: личноста се стреми кон совршенство, но никогаш не е задоволна од постигнатото, што создава постојана напнатост и чувство на неуспех. Сепак, стручњаците нагласуваат дека овој циклус може да се прекине преку свесна работа на самоприфаќање и реални очекувања.
Тешко воспоставуваат здрави односи
Истражувањата покажуваат дека возрасните кои пораснале со перфекционистички родители почесто имаат проблеми во меѓучовечките односи. Навикнати се да им угодуваат на другите и да бараат потврда преку туѓо одобрување, што често ги води во зависнички или нерамноправни врски.
Таквите личности тешко поставуваат граници бидејќи несвесно ја бараат истата потврда и признание што не го добиле во детството. Стручњаците предупредуваат дека разбирањето на овој образец е првиот чекор кон создавање поздрав однос со себе и со другите.
Препознавањето на последиците од воспитување под постојан притисок за совршенство е прв чекор кон прекинување на тој циклус и создавање поздрав однос кон себеси.
