Тестирањето на слухот е најважен и најран начин да се утврдат евентуални оштетувања на слухот кај детето. Без разлика на исходот, родителите секогаш мораат да бидат внимателни и да забележуваат евентуални знаци на предупредување.
За бебе кое нема да го мине првото тестирање на слухот, не значи нужно дека има некои проблеми. Тестирањето треба повторно да се направи, и тоа во текот на првите три месеци од животот. Ако се потврди проблемот, лекарите треба да започнат со третманот. Ако вашето новороденче го мине првиот тест, исклучително е важно и натаму да ги следите знаците. Во првата година од животот, детето би требало:
- Да го препознава гласот на родителите ( до 3. месец)
- Да ја сврти или да погледне со главата кон изворот на звукот ( до 6. месец)
- Да имитира одредени звуци и зборови од неколку слогови како што се ма-ма или па-па (до 12. месеци)
Знаците на губиток на слухот се разликуваат од бебе до бебе. Опсегот на оштетувања варира. Самите знаци на предупредување не мора да се секогаш причина за загриженост, но контактирајте го вашиот лекар ако вашето бебе не реагира на звуци, односно:
- Ако не се преплаши на гласен изненаден звук (до 3. месеци)
- Ако не одговара на било какви гласовни надразнувања
- Ако гласот на мајката не го смирува (од 4-8 месец)
- Ако не ужива во тропкање и останати звуци кои ги произведуваат играчките
- Ако не се обидува да имитира звуци (до 6. месец)
- Ако обрнува внимание на вибрирачки надразнувања, наместо на звуци
- Ако не реагира на своето име ( од 9 до 12 месеци)
- Ако не може да изговори едноставни слогови како па-па
