Освен возрасните, и децата можат да покажуваат знаци на вознемиреност (анксиозност). Според Американското психолошко здружение, анксиозноста е емоција која се карактеризира со чувство на напнатост, загрижени мисли и физички промени, како што е зголемен крвен притисок. Луѓето кои страдаат од анксиозни нарушувања обично имаат повторувачки наметливи мисли или грижи, поради што се склони да избегнуваат одредени ситуации. Ова нарушување може да се манифестира и со физички симптоми, како што се потење, тресење, вртоглавица и забрзан пулс.
Анксиозност кај децата
Кога станува збор за анксиозност кај децата, Мадура Висвесваран, ко-основач и директор на училиштето Редвуд Монтесори, вели дека е важно родителите да го признаат стравот или грижата на нивното дете и да им дадат до знаење дека повеќето деца понекогаш чувствуваат вознемиреност. „Разговарајте со вашето дете за неговите грижи. Нежно охрабрете го и поддржете го вашето дете да се соочи со ситуациите за кои е загрижено“, објаснува таа.
Според експертите, родителите мораат да почекаат додека детето не стане загрижено, пред тие да се вклучат во помош и да го охрабрат кога прави нешто за што е загрижен, пишува HealthSite. Тие исто така ги советуваат родителите да избегнуваат зборови како срамежлив и вознемирен кога ги опишуваат децата. „Избегнувајте да го критикувате вашето дете поради страв или анксиозност“, забележува Висвесваран.
За да ја зголемите самодовербата кај децата, експертката вели дека родителите мора да се погрижат нивното дете да јаде здрава храна, да има доволно физичка активност и да се одмора. „Доброто физичко здравје е важно за менталното здравје“, објаснува таа.
Како изгледа анксиозноста?
Кај детето треба да обрнете внимание на изјавите како: „Не сакам да одам на училиште“, „Можеш ли да останеш со мене?“, „Остави ме на мира!“, „Те мразам!“, „Не сакам да го направам тоа“, „Ме боли стомакот“ или „Никој не сака да си игра со мене“.
Поддршката на децата со анксиозност е клучна. Раното препознавање на симптомите, терапијата и едукацијата на родителите играат клучна улога. Преку соработка со експерти и поддршка се создава безбедна средина која го поттикнува емоционалниот развој кај децата со анксиозност, нудејќи им можност да растат среќни.
