Сите деца повремено не ги слушаат своите родители, а овие се осумте најчести причини зошто

Експертите за родителство ги идентификуваат најчестите причини зошто децата не ги слушаат или одбиваат да ги слушаат своите родители.

Родителството често е предизвикувачко и станува потешко кога децата одбиваат да слушаат што им кажуваат нивните мајки и татковци. Во овие ситуации, на многу родители им е тешко да го разберат однесувањето на нивните деца. Но, тоа разбирање е неопходно, а првиот чекор во решавањето на овие проблеми е подобрување на комуникацијата и зајакнување на врската родител-дете.

Експертите за родителство ги идентификуваат најчестите причини зошто децата не ги слушаат или одбиваат да ги слушаат своите родители. Во продолжение ви ги откриваме.

Недостаток на внимание: Децата често се затвораат кога чувствуваат дека нивните родители не се целосно присутни или не обрнуваат внимание на нивните потреби. Ако детето почувствува пречки како телефон или работа, може да се чувствува неважно и да престане да слуша.

Претерано наредување: Кога родителите постојано даваат наредби или упатства, децата може да се чувствуваат преоптоварени или контролирани. Ова може да доведе до отпор бидејќи тие копнеат за независност и личен избор.

Обраќање со негативен тон или критикување: Користењето груб тон, викањето или претерано критикувањето може да ги натера децата да се чувствуваат одбранбено или вознемирено, предизвикувајќи ги да се затворат наместо да слушаат.

Поставување премногу правила: Премногу правила може да ги оптоварат децата и односот со нивните родители. Тие може да се побунат или да ги игнорираат упатствата ако се чувствуваат ограничени од постојаните ограничувања.

Барање внимание: Понекогаш децата одбиваат да слушаат за да привлечат внимание. Игнорирањето на упатствата може да биде нивен начин да ги изразат незадоволените емоционални потреби.

Одвојување од родителите: Недостатокот на емоционална поврзаност може да доведе до прекин во комуникацијата. Кога децата се чувствуваат далечни или погрешно разбрани, тие може да престанат да комуницираат со своите родители.

Пркос соодветно на возраста: Како што растат децата, особено за време на нивните мали и тинејџерски години, тие природно се залагаат за независност. Оваа развојна фаза често вклучува тестирање на границите со игнорирање на упатствата на родителите.

Недоследна дисциплина: Кога правилата или последиците се недоследни, децата можеби нема да ги сфаќаат сериозно своите родители. Доследноста помага да се воспостави доверба и јасност, охрабрувајќи ги децата да слушаат.